Παιδική μελαγχολία.
Ποιό νάναι άραγε το πιό σκούρο μπλε,
της θάλασσας της μάνας της Ελλάδας
της χιλιοταραγμένης από τα καράβια που την διασχίζουν;
Η του ουρανού του κουρασμένου
από τις γρατσουνιές των αεροπλάνων
που βουρκώνει και κλαιει σε κάθε λάθος μας,
που κουβαλάει την λάμψη του, πάνω από τον ήλιο.
Τάνια Τζήμα
Ε’ Δημοτικού
Μάης 2007.
Η φωτογραφία είναι από πίνακα διακοσμητικό που κρέμεται στην Παιδο-καρδιολογική νοσηλευτική μονάδα στον 4ο όροφο του Ωνασείου.
Ποιό νάναι άραγε το πιό σκούρο μπλε,
της θάλασσας της μάνας της Ελλάδας
της χιλιοταραγμένης από τα καράβια που την διασχίζουν;
Η του ουρανού του κουρασμένου
από τις γρατσουνιές των αεροπλάνων
που βουρκώνει και κλαιει σε κάθε λάθος μας,
που κουβαλάει την λάμψη του, πάνω από τον ήλιο.
Τάνια Τζήμα
Ε’ Δημοτικού
Μάης 2007.
Η φωτογραφία είναι από πίνακα διακοσμητικό που κρέμεται στην Παιδο-καρδιολογική νοσηλευτική μονάδα στον 4ο όροφο του Ωνασείου.
Στίχος πολύ προωθημένος για 10χρονο παιδί. Η διακόσμηση της Παιδο-καρδιολογικής νοσηλευτικής μονάδας του Ωνασείου εμένα πρωσωπικά δεν με βρίσκει σύμφωνο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ τιτλος μόνο του ποιήματος είναι δικής μου απόδοσης. Το 11χρονο είναι όντως προχωρημένο, στο φιλικό περιβάλλον των δικών μου παιδιών. Από κοντά ο πίνακας πιστέψτε με μοιάζει με εντυπωσιακό παιγνίδι,σε ένα όμορφο διάδρομο και ένα καθιστικό σαλόνι γεμάτο σύγχρονα παιγνίδια απασχόλησης και ένα ενυδρείο με χρυσόψαρα (εύκολα στη συντήρηση),σαν κι αυτά στην είσοδο του Αγλαϊα Κυριακού. Εκει τα άρρωστα βλαστάρια παιρνούν ατέλειωτες ώρες ανημπόριας. Οι αιτίες των χτυπημένων καρδιών είναι πολλές και πέρα από τις θεραπευόμενες στην επιστήμη μας.!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑχχχ τα παιδια και ο πονος τους, ποιος μπορει να τον περιγραψει.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔιονύσιε η ευαισθησία σου στον παιδικό πόνο μου επιβεβαιώνει αλλη μιά φορά πόσο καλή καρδιά είσαι
:-(
ΑπάντησηΔιαγραφή