Δευτέρα 20 Σεπτεμβρίου 2010

Εργα σε δημόσιο χώρο


ΕΡΓΑ ΣΕ ΔΗΜΟΣΙΟ ΧΩΡΟ

Να μου το έλεγαν δεν θα το πίστευα. Μπορεί ένα έργο υποδομής σε δημοσιο χώρο να γίνει σε εύρος 500 μέτρων εντός 3 ημερών και τέλειο, έ με την ελληνική εμπειρία των καθυστερήσεων, των παρατάσεων του μη υπολογισμού ότι ο δρόμος έστω και επαρχιακός πρέπει να δοθεί γρήγορα στους χρήστες του, οχι ειλικρινά ούτε που το φανταζόμουν. Μιλάμε όμως για τη Γερμανία και καλό είναι στη χώρα μας ,των υπερτιμολογήσεων ανά χιλιόμετρο και των εργολαβικών εξαπατήσεων για χρήμα άφθονο κοινοτικό και δημόσιο με τις εικονικές τοποθετήσεις άχρηστων μηχανημάτων και λάθος καταπατημένων τροχαίων σημάτων στο δύστυχο πεδίο που λέγεται οδόστρωμα, να κρατάμε μικρό καλάθι. Οι εργολαβίες έχουν πληγώσει με αμαρτίες διαφθοράς ίσως δεύτερο το οδόστρωμα μετά το δασικό μας πλούτο διαχρονικά.

Σε ένα επαρχιακό απομονωμένο δρομάκι με σχετική τουριστική κίνηση στη Βαδη Βυτεμβέργη εκεί αντικρίσαμε ιδιοις όμασι το θαύμα. 10 Αυγούστου μπήκαν οι μπουλντόζες στο εργοτάξιό τους ,δούλεψαν οκτάωρα και με λίγους εργάτες αλλά τα κατάλληλα πάντα μηχανήματα και στις 12 Αυγούστου το απόγευμα είχαν παραδώσει το δρόμο με περασμένα αγωγούς υγραερίου και χωρίς πετραδάκι ή λακκούβα να εξέχει. Φυσικά ασφαλτοστρωμένο και φυσικά πάνω από το πατικωμένο στρώμα χώματος του αγωγού και ένα στρώμα τσιμέντο πάχους 15-20 εκατοστών. Οχι τα κορδελάκια που στρώνουν σε αντίστοιχα έργα οι δικοί μας και ξεχνούν να ασφαλτοστρώσουν για κανά εξάμηνο....
Αυτόματα μούρθαν ξινές φρέσκες μνήμες από εργολαβία καθαριότητος του Υπουργείου Υποδομών, και κάτι βαρύδγουπο ακόμα που κάποιο σαϊνι δικός μας εργολάβος Κυριακή στη κάθοδο στον Αγιο Στέφανο στην εθνική με ένα αγροτικό και μια σκούπα που φυσάει από αυτές που προμηθεύτηκε ο δήμος Αθηναίων για την Ολυμπιάδα του 2004 και μένουν και σαπίζουν στις αποθήκες του με πιθανά παράνομους λαθρεργάτες φυσούσαν τα σκουπίδια από τις όχθες της εθνικής να πάνε παραπέρα ενα δυο μέτρα, έκλινε τη δεξιά λωρίδα και ΔΟΥΛΙΑ ΔΕΝ ΕΚΑΝΕ ΦΥΣΙΚΑ. Φρέσκες εργολαβίες Πασόκικες κε Ρέππα μου, θα τις πληρώνετε φαντάζομαι ακριβά αυτή την κοροϊδία, όχι φαντάζομαι από το μισθό σας.............

Η περιοχή του Μέλανα Δρυμού εκεί που πηγάζει ο Δούναβης και από την άλλη η κοιλάδα του Ρήνου χωρίζει και ενώνει δύο λαούς κορμό σήμερα της
Ευρωπαικής Ενωσης, ναι το νέο και ελπιδοφόρο για μένα είναι ότι μια εργολαβία με αυτεπιστασία 500 μετρων σωλήνες υγραερίου μπορούν να γίνουν ταχύτατα και σωστά και προς τούτοις σαν μεταφέρω με λίγες φωτό του λόγου το αληθές. Για το πανόραμα της φύσης και την αρμονική συμβίωση του ανθρώπου με το δάσος σε συνθήκες καλοκαιρινής δροσιάς αλλά και χειμωνιάτικης τουριστικής ανάπτυξης θα γίνουν σίγουρα αντικείμενα σε άλλα σημειώματα.
ΔΙΟΝΥΣΟΣ
19-9-2010

2 σχόλια:

  1. Μέχρι κι ο Θεός αγανάκτησε με την ανθρώπινη πλεονεξία, την ασυδοσία και
    την περιβαλλοντική καταστροφή:
    - Αυτό το αναθεματισμένο είδος που κυριάρχησε, για τον πλανήτη Γη αποτελεί
    πλέον μεγάλη απειλή. Πρέπει να εξαφανιστεί!
    Στέλνει τα Χερουβείμ και τα Σεραφείμ να φέρουν κοντά του τρεις ηγέτες
    αυτού του μικρού πλανήτη που με τόση στοργή έφτιαξε, κι εκείνοι οι
    αχάριστοι κοντεύουν να τον αφανίσουν. Τον πρόεδρο Ομπάμα, τον Φιντέλ
    Κάστρο -τον ζωντανό θρύλο των σοσιαλιστικών επαναστάσεων-, και τον Γιώργο
    Παπανδρέου.

    - ΤΕΛΕΙΩΣΑΝ τα ψέματα! τους λέει ο Ύψιστος και γυαλίζει το μάτι του. Σας
    έδωσα μια ευκαιρία τότε, με τον κατακλυσμό του Νώε και δεν την εκτιμήσατε.
    Τώρα πια είναι αργά... Σ' ένα μήνα θα καταστρέψω τη Γη! Αποφάσισα ότι το
    ανθρώπινο είδος είναι επικίνδυνο και πρέπει να εξαφανιστεί. Κι ύστερα θα
    ξαναρχίσει πάλι με αρμονία η ζωή απ' την αρχή. Γυρίστε πίσω και ενημερώστε
    τους ανθρώπους για την απόφασή μου αυτή.
    Έντρομοι οι ηγέτες επιστρέφουν απ' τον Παράδεισο στη Γη.
    - Αμερικανικέ λαέ!, αναφωνεί δακρυσμένος στο τηλεοπτικό διάγγελμά του ο
    πρόεδρος Ομπάμα. Έχω ένα καλό νέο κι ένα κακό. Το καλό νέο είναι πως
    αποδείχτηκε ότι υπάρχει Θεός. Το κακό νέο είναι ότι σ' έναν μήνα από τώρα
    θα μας καταστρέψει... Μετανοώ για όλα και προσεύχομαι να συγχωρέσει κάποτε
    τις ψυχές μας. Θα τα ξαναπούμε στην Κόλαση...
    - Σύντροφοι και συντρόφισσες! μουρμουρίζει με δυσκολία απ' το κρεβάτι του
    φευγιού του ο Φιντέλ Κάστρο: Έχω δύο κακά νέα να σας πω. Πρώτον, ότι
    δυστυχώς υπάρχει Θεός. Αυτό ανατρέπει όλη τη φιλοσοφία της ζωής μου. Τον
    είδα με τα μάτια μου και συνειδητοποίησα πως μόνο Εκείνος μπορεί να
    αποδώσει δικαιοσύνη. Οι ανθρώπινες επαναστάσεις μας ήταν μάταιες. Το
    χειρότερο κακό όμως είναι πως ο Θεός τιμωρώντας όλους μας για όσα κάναμε
    σ' αυτόν τον πλανήτη, αποφάσισε τον επόμενο μήνα να μας καταστρέψει.
    - Ελληνίδες, Ελληνες! λέει με στόμφο στο διάγγελμά του ο Γιώργος
    Παπανδρέου. Έχω τη χαρά να σας ανακοινώσω δύο πολύ καλά νέα. Πρώτον:
    υπάρχει Θεός! Τον συνάντησα αυτοπροσώπως. Δεύτερο και σπουδαιότερο: όπως
    μου ανακοίνωσε στην κατ' ιδίαν συνομιλία που είχα μαζί του σε έναν μήνα θα
    έρθει ο ίδιος και θα αναλάβει να συνεχίσει το έργο μου!...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ένας τύπος, στον πάγκο του μπαρ, σκυμμένος, βαρύς και ασήκωτος. Κοιτάει συνεχεία το ποτήρι του. Επί μίση ώρα έτσι, εντελώς ακίνητος.
    Κάποιος άλλος, αλέγρος και καλαμπουρτζής, που έπαιζε μπιλιάρδο με τις ώρες, τον πιάνει το μάτι του έτσι να κοιτάει το ποτό του ατελείωτα και να μην πίνει, και για πλάκα μια και δυο αρπάζει το ποτήρι του αλλουνού και το κατεβάζει μονορούφι.
    Ο τύπος μας βάζει τα κλάματα...
    -Έλα ρε φιλάρα, μια πλάκα κάναμε! Θα σου παραγγείλω ένα ίδιο, κερνάω εγώ. Δεν γουστάρω να βλέπω άντρες να κλαίνε!
    Και ο δικός μας...
    -Δεν είναι αυτό. Είναι που η σημερινή μέρα είναι η χειρότερη της ζωής μου.
    Πρώτα, παρακοιμήθηκα το πρωί και άργησα να πάω στο γραφείο. Το αφεντικό μου τσατίστηκε και με απόλυσε.
    Βγαίνω να πάρω το αυτοκίνητο μου και μου το είχαν κλέψει. Το δήλωσα στην αστυνομία και μου είπαν καλά κρασιά που θα το ξαναβρείς.
    Παίρνω ένα ταξί να γυρίσω σπίτι και ξεχνάω μέσα το πορτοφόλι με όλες πιστωτικές κάρτες. Το παρατηρώ τελευταία στιγμή, φωνάζω τον ταξιτζή να σταματήσει, και αυτός την κοπάνισε ρίχνοντας μου μια μούντζα.
    Μπαίνω στο διαμέρισμα και πέφτω απάνω στη γυναίκα μου στο κρεβάτι με τον θυρωρό.
    Φεύγω αηδιασμένος, μπαίνω σ' αυτό εδώ το μπαρ κι απάνω που ετοιμαζόμουν να βάλω ένα τέλος στη ζωή μου, εμφανίζεσαι εσύ και... μου πίνεις το δηλητήριο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Σε αυτό το μικρό τόπο μπορείτε ευκολα να ξεχωρίσετε τους εθνικούς νταβατζήδες από τους εθνικούς μπεταντζήδες;;