Δευτέρα 6 Ιουνίου 2011

Ο καπετάν Πασχάλης και ο Καπετάν Φρίξος.

Ο ΚΑΠΕΤΑΝ ΠΑΣΧΑΛΗΣ ΚΑΙ Ο ΚΑΠΕΤΑΝ ΦΡΙΞΟΣ


Έζησαν στις δυο αντίθετες όχθες του ίδιου ποταμού, πολέμησαν άγρια μεταξύ τους, γόνοι της ίδιας πέτρινης μήτρας μισήθηκαν όσο κανείς και όμως δεν ανταμώθηκαν ποτέ. Η τύχη τάφερε έτσι τα νεαρά παλικάρια από την Αρκαδία και την ορεινή Ναυπακτία στη Γερμανοκρατούμενη χώρα μας το 1942 να διαλέξουν διαφορετικό στρατόπεδο, να επιβιώσουν νάχουν μνήμες πλούσιες από κατορθώματα και να καλογεράσουν ώστε ο κύκλος να κλείσει σχεδόν φυσιολογικά σε ώριμες ηλικίες. Ο καπετάν Πασχάλης , από τους τελευταίους αντάρτες της Πελοποννήσου κυνηγημένος μετά από μπλόκο επιχειρεί ηρωική έξοδο πέφτει τραυματίας σε φορτωμένο ποταμό, απαγκιάζει σε σπηλιά παρέα με ένα φίδι μισοναρκωμένο από την χειμερία νάρκη του. Εκεί που η αγριότητα των ανθρώπων τους κυνηγούσε παντού, ένα άγριο θεριό τον φιλοξένησε δίπλα του χωρίς να τον πειράξει για 32 ημέρες, έλεγε και αναστέναζε για της μέρες που χάραξαν ένα πληγιασμένο κορμί για μιά ολάκερη ζωή.

Ο καπετάν Φρίξος πιλότος του στρατηγείου της Μέσης Ανατολής έτσι για ένα καπρίτσιο είναι, ήταν πιά, ο μοναδικός Έλληνας που το 1945 βομβάρδισε με εκπαιδευτική τορπίλη και γαλάζια μπογιά Αμερικάνικο αεροπλανοφόρο, πριν τον πάρει κανείς σύμμαχος μυρουδιά. Του στέρησαν δύο βαθμούς τον έστειλαν στο ανοιχτό μέτωπο του εμφυλίου που κατερρίφθη αργότερα έξω από την Καστοριά. Επέζησε από θαύμα ένα άλλο πληγιασμένο κορμί να μεταφέρει ένα πολυμήχανο και πάντα θυμωμένο μυαλό.
Εκπρόσωποι παλικάρια του ίδιου λαού, ζήσανε βασανισμένα κτηνοτρόφος ο ένας, εργολάβος ο άλλος σημαδεμένοι μια ζωή από την λαίλαπα που συνεπήρε τα όνειρα και τα νιάτα μια και δύο γενιών. Αν τα κατορθώματα δύο ανθρώπων ήταν τέτοια φαντάζομαι αυτοί που έλειψαν ένθεν και ένθεν σε ξερονήσια, πείνες , αδενοπάθειες, μεταναστεύσεις και αστυφιλίες πόσος ανθρώπινος πλούτος μας έλειψε στο μικρό πικρό μας σπίτι την πατρίδα μας. Τόσο που ακόμα φορτώνουμε καραβιές οικονομικών μεταναστών ανέλεγκτα, θέλγει ο πληθωρισμός του τόπου σε ομορφιά και ωραίο ταξίδι ζωής, πηγή ονείρου και της ανάγκης.


Διόνυσος
3-5-06.

1 σχόλιο:

  1. Δήλωση Μίκη Θεοδωράκη

    Με κάλεσαν να μιλήσω σε συγκέντρωση στην Πλατεία Αριστοτέλους της Θεσσαλονίκης, την Πέμπτη 9 Ιουνίου στις 7 το απόγευμα. Η απάντησή μου υπήρξε θετική. Επικοινώνησα με τον Πρύτανι του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου και του πρότεινα να πάρει μέρος και αυτός στη συγκέντρωση, πράγμα που δέχθηκε και μάλιστα με συγκίνηση και ιδιαίτερο ενθουσιασμό.

    Όλα πήγαιναν ομαλά, έως σήμερα το πρωί που δημοσιοποιήθηκαν ! τα σχετικά με την συγκέντρωση. Ευθύς αμέσως, πρώτος ο Δήμαρχος δήλωσε ότι δεν παραχωρεί την Πλατεία. Χωρίς αιτιολογία. Δεύτερος ο Πρύτανις με ... δελτίο τύπου και όχι με απ' ευθείας επικοινωνία μαζί μου ή με τους διοργανωτές όπως θα ήταν φυσικό αν πράγματι υπήρχε κάποιο αντικειμενικό πρόβλημα, δηλώνει ότι τον ... ξεγέλασαν «ως προς τη μορφή και το περιεχόμενο της εκδήλωσης» και κατόπιν τούτου αρνείται να συμμετάσχει. Τρίτος υποψήφιος ομιλητής μου δήλωσε ότι αδυνατεί να πάρει μέρος, γιατί επιστρέφοντας στο σπίτι του βρήκε δεκάδες υβρισϡ ικά και απειλητικά ηλεκτρονικά μΡ νύματα.

    Δεν έχω καμμιά αμφιβολία ότι σε λίγο θα υπάρξουν διαδοχικά νέα εμπόδια με στόχο τη ματαίωση της παρουσίας μου στην Θεσσαλονίκη. Παλαιότερα, επί εποχής βασιλευομένης Δημοκρατίας, που είχα το ίδιο πρόβλημα κάθε φορά που σκόπευα να πάω στην Θεσσαλονίκη, γνώριζα το Κέντρο από το οποίο εκπορεύονταν οι απειλητικές προειδοποιήσεις. Σήμερα όμως, σε συνθήκες Δημοκρατίας, αδυνατώ να καταλάβω με ποιο τρόπο συντονίστηκαν ο Δήμαρχος με τον Πρύτανι και γιατί στρέφονται εναντίον μου, μιας και μόλις χτες ήμουν βέβαιος για τα φιλικά τους Ρ ισθήματα απέναντί μου.

    Εν πάση περιπτώσει δεν πρόκειται να ξαναγυρίσω σε κείνες τις εποχές, που η Εξουσία με αντιμετώπιζε σαν πολίτη β΄ κατηγορίας.

    Η πλατεία Αριστοτέλους υπήρξε πάντοτε έως τώρα χώρος πολιτικών και άλλων εκδηλώσεων και δεν πρόκειται να επιτρέψω σε κανένα να μου στερήσει το δικαίωμα που απολαμβάνουν όλοι οι άλλοι.

    Έτσι στην περίπτωση που επιμείνουν στις απαγορεύσεις και στους αποκλεισμούς, δηλώνω ότι από το απόγευμα της Τετάρτης θα «καταλάβω» μόνος μου τον δημόσιο αυτόν χώρο, που μου ανήκει όπως ανήκει ! σε όλους και αν τολμούν, ας έλθουν να με! διώξουν δια της βίας.

    Αθήνα, 7.6.2011

    Μίκης Θεοδωράκης

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Σε αυτό το μικρό τόπο μπορείτε ευκολα να ξεχωρίσετε τους εθνικούς νταβατζήδες από τους εθνικούς μπεταντζήδες;;