Κυριακή 30 Σεπτεμβρίου 2012

Ποιός λαός και ποιό κοινοβούλιο αποφάσισε τα πλεονάσματα του Βορρά νάναι ελλειμματα του Νότου;

Konstanz, Germany

Η Γερμανία αποφασίζει για την πρωτοκαθεδρία της.


Toυ Νίκου Κοτζιά.
Η πρόσφατη απόφαση του Συνταγματικού Δικαστηρίου της Γερμανίας ως προς τα ασφαλιστικά μέτρα, επέτρεψε στη Γερμανία, πρώτον, τη συμμετοχή της στον Μηχανισμό Σταθεροποίησης (ΜΣ). Θυμίζω ότι αυτός φτιάχτηκε μετά από δική της πρόταση και σύμφωνα με τις απαιτήσεις της. Δεύτερον, ανέθεσε στο Γερμανικό κοινοβούλιο την απόφαση για κάθε μελλοντική αύξηση των κεφαλαίων συμμετοχής της Γερμανίας στον μηχανισμό. Τρίτον, αποφάσισε ότι η γερμανική βουλή δικαιούται να έχει συνεχή πληροφόρηση από το μηχανισμό. Και αυτό, παρά το γεγονός ότι το ιδρυτικό του μηχανισμού προβλέπει δεσμευτικά ότι η διοίκηση και οι υπάλληλοι του, δεν θα παρέχουν πληροφόρηση σε πρόσωπο ή θεσμό εκτός του μηχανισμού. Τέλος το Συνταγματικό Δικαστήριο απεφάσισε ότι θα εξετάσει στην κύρια δίκη, τον Οκτώβριο τις δράσεις της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας. Μάλιστα, χαρακτήρισε τις αγορές κρατικών ομολόγων που πράττει η τελευταία, ιδιαίτερα εκείνες στη δευτερογενή αγορά, ως παράνομες. Με άλλα λόγια πιθανό να ανακαλέσει τον μοναδικό συμβιβασμό που αναγκάστηκε να κάνει η Μέρκελ στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο. Σημαντικοί γερμανοί συνταγματολόγοι προβλέπουν ότι η απόφαση στην τακτική δίκη θα προτρέπει τη Γερμανία σε προσφυγή στο Δικαστήριο της ΕΕ ενάντια της ΕΚΤ!
Η πρόσφατη απόφαση του Γερμανικού Δικαστηρίου παραβιάζει ποικιλότροπα τις Συνθήκες και αναβαθμίζει τον ρόλο των θεσμών της Γερμανίας σε βάρος των αντίστοιχων θεσμών των υπόλοιπων κρατών της Ευρωζώνης, καθώς και εκείνων της ΕΕ. Καθιστά τους γερμανικούς θεσμούς
«τελικό κριτή» των αποφάσεων των θεσμών της Ένωσης, ακόμα και της τυπικής ανεξάρτητης ΕΚΤ. Η κύρια αλλαγή που επέρχεται είναι ότι οι γερμανικοί θεσμοί, καθίστανται μέσω των αποφάσεων του δικού της συνταγματικού δικαστηρίου ο τελικός κριτής και επιλογέας των ευρωπαϊκών αποφάσεων, ιδιαίτερα όσων αναφέρονται ευθέως στην κρίση.
Trieberg, 1000 clocks house
 
 
Η πορεία των πραγμάτων είναι σαφής. Αρχικά η Γερμανία επιβάλλει την αδιαφανή και αντιδημοκρατική λειτουργία της διεύθυνσης του μηχανισμού σταθερότητας. Μακριά από τον έλεγχο των κοινοβουλίων και της κοινής γνώμης. Διασφαλίζει ότι πολλά εθνικά κοινοβούλια και άλλοι εθνικοί θεσμοί δεν θα έχουν δικαίωμα παρέμβασης στη λειτουργία της διεύθυνσης του μηχανισμού, ενώ οι υπουργοί μέλη της τελευταίας δεν θα λογοδοτούν στα κράτη τους. Αφού δέσμευσε η Γερμανία τους πάντες σε μια λειτουργία του μηχανισμού χωρίς δημοκρατία, κατόπιν αυτοεξαιρέθηκε. Θέτει, πλέον, οποιαδήποτε απόφαση του μηχανισμού υπό την του θεσμικού της συστήματος.
Ανεξάρτητα από το γεγονός ότι όλα τα πιο πάνω γίνονται στο όνομα της εσωτερικής έννομης τάξης της ίδιας της Γερμανίας το γεγονός παραμένει ότι η Γερμανία συγκροτεί έναν μηχανισμό που δεσμεύει την έννομη τάξη των κρατών μελών της Ευρωζώνης, αλλά κατόπιν, και εκ των υστέρων, εξαιρεί τον εαυτό της. Με αυτό τον τρόπο αποκτά ιδιαίτερα δικαιώματα και γίνεται ο τελικός και ανώτατος κριτής των αποφάσεων σειράς θεσμών στην Ενωση. Θέτει, δηλαδή, τους εθνικούς θεσμούς της υπεράνω των άλλων κρατών καθώς και της ίδιας της Ένωσης. Αποδίδει στον εαυτό της ειδικά δικαιώματα και αρμοδιότητες.
Berlin, Deutsche Opera
Κάνει τον εαυτό της 
"αρχή» του συνόλου.       Αποφασίζει να έχει την οικονομική και θεσμική πρωτοκαθεδρία. Το γεγονός αυτό δεν αλλάζει στην ουσία του από τον πρόσφατο συμβιβασμό στη Λευκωσία, σύμφωνα με τον οποίο ορισμένα από αυτά τα δικαιώματα παρέχονται και σε όποιο «κοινοβούλιο έχει ανάλογες»… δεσμεύσεις.
Τέλος, επειδή ορισμένοι καλοπροαίρετοι νεοραγιάδες θα μιλήσουν για την
«δημοκρατική λειτουργία» των θεσμών της Γερμανίας χρειάζεται να υπογραμμιστεί ότι, πρώτον, προκειμένου να συμβεί αυτό, αδειάζονται από δικαιώματα εποπτείας, ενημέρωσης και συναπόφασης τα περισσότερα άλλα κοινοβούλια στην Ευρωζώνη.
Berlin, Tiergarten Zoo.
Δεύτερον, ότι τίθενται οι εθνικοί θεσμοί της Γερμανίας υπεράνω εκείνων της ΕΕ. Τέλος, τρίτον, θυμίζω ότι στην εποχή της βρετανικής αυτοκρατορίας, όσα περισσότερα δικαιώματα χάναν οι θεσμοί των αποικιών, τόσο πιο «δημοκρατικά» λειτουργούσε το βρετανικό κοινοβούλιο. Κατά συνέπεια, «ουδέν νεώτερο από το γερμανικό μέτωπο». 
 
Το άρθρο έχει δημοσιευτεί στο περιοδικό ΕΠΙΚΑΙΡΑ 153ο τεύχος 20-26/9/2012. 

Τετάρτη 26 Σεπτεμβρίου 2012

CRASH 2008: Τότε που ο Μπους ξεπέρασε τον Λένιν σε κρατικοποιήσεις.

Keynes (right) and Harry Dexter White at the Bretton Woods Conference
During World War II, Keynes argued in How to Pay for the War, published in 1940, that the war effort should be largely financed by higher taxation and especially by compulsory saving (essentially workers lending money to the government), rather than deficit spending, in order to avoid inflation.

 Όταν η Fannie με την Freddie έκαναν αταξίες

dimanche 19 octobre 2008, par Ibrahim Warde

Η κρίση των στεγαστικών δανείων, στην οποία οφείλεται η καταιγίδα στον χρηματοπιστωτικό τομέα, είχε στις Ηνωμένες Πολιτείες μια απρόσμενη εξέλιξη, με την υπαγωγή των Freddie Mac και Fannie Mae υπό τον έλεγχο του κράτους. Οι δύο αυτοί οργανισμοί -χαρακτηριστικά παραδείγματα του χρηματοοικονομικού παραλογισμού - κάλυπταν το 45% όλων των αμερικανικών στεγαστικών δανείων. Για να σωθούν από το ναυάγιο, το αμερικανικό υπουργείο Οικονομικών δέχτηκε, στις αρχές Σεπτεμβρίου, να τους ενισχύσει με 200 δισ. δολάρια. Πρόκειται για μια γιγάντια εθνικοποίηση που σηματοδοτεί το πέρασμα σε μια νέα εποχή.


Στο εξής, τα Σαββατοκύριακα των ηγετών του χρηματοοικονομικού κλάδου θα είναι ιδιαίτερα φορτωμένα - καθώς αυτές ακριβώς τις ημέρες της εβδομάδας συνηθίζουν να επιλύουν τις μεγάλες χρηματοοικονομικές κρίσεις και ιδού γιατί.
Την Παρασκευή, μετά το κλείσιμο της Γουόλ Στριτ, τα αφεντικά των τραπεζών και των χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων επιδίδονται σε μαραθώνιες συνεδριάσεις, από τις οποίες εξαρτάται η τύχη διαφόρων επιχειρήσεων του κλάδου. Οι αποφάσεις πρέπει να έχουν ληφθεί έως το βράδυ της Κυριακής, πριν από το άνοιγμα των ασιατικών χρηματιστηρίων. Στη συνέχεια, οι ιθύνοντες του χρηματοικονομικού τομέα οφείλουν να παρακολουθούν την ετυμηγορία των αγορών, των ασιατικών στην αρχή, των ευρωπαϊκών στη συνέχεια και, τέλος, της αμερικανικής. Αμέσως μετά, θα αρχίσει η συζήτηση για τους κερδισμένους και τους χαμένους των μεγάλων ελιγμών του Σαββατοκύριακου.
Το πρωί της Δευτέρας, οι καταθέτες και οι φορολογούμενοι ανακαλύπτουν τις αλλαγές που έχουν επέλθει στον χρηματοοικονομικό πλανήτη. Για παράδειγμα, στις 15 Σεπτεμβρίου έμαθαν ότι, καθώς δεν εμφανίστηκε αγοραστής για τη Lehman Brothers, η πέμπτη μεγαλύτερη επενδυτική τράπεζα στον κόσμο τέθηκε σε εκκαθάριση• έμαθαν, επίσης, ότι η Bank of America απορροφά τον γίγαντα του χρηματομεσιτικού τομέα Merrill Lynch και ότι έχει δρομολογηθεί η σωτηρία της American International Group (AIG), της μεγαλύτερης ασφαλιστικής εταιρείας στον κόσμο.
 
Τα σταφύλια της Οργης. Η κρίση του 1929.
 
Αλλά και το αμέσως προηγούμενο Σαββατοκύριακο ήταν επίσης πλούσιο σε εκπλήξεις : Την Κυριακή 7 Σεπτεμβρίου, έπειτα από μία εβδομάδα στην οποία κυριάρχησε η είσοδος στο προσκήνιο της Σάρα Πέιλιν, της κυβερνήτριας της Αλάσκα και απρόσμενης υποψήφιας του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος για την αντιπροεδρία, ο Χένρι Πόλσον, ο αμερικανός υπουργός Οικονομικών, ανήγγειλε ότι τέθηκαν υπό τον έλεγχο του κράτους οι δύο γίγαντες των ενυπόθηκων δανείων, η Federal National Mortgage Association (Fannie Mae) και οι τράπεζες Federal Home Loan Mortgage Corporation (Freddie Mac).
Η Σάρα Πέιλιν είχε προκαλέσει ενθουσιασμό στους κόλπους του συντηρητικού κινήματος ξεσπαθώνοντας εναντίον της ομοσπονδιακής κυβέρνησης, τη στιγμή που η τελευταία ετοίμαζε τη μεγαλύτερη κρατικοποίηση στην ιστορία του τομέα.
 
 
Οι αρχές που διέπουν τα ενυπόθηκα δάνεια αμερικανικού τύπου ανατρέχουν στην εποχή του New Deal. [1] Το 1938, δημιουργήθηκε η ομοσπονδιακή υπηρεσία National Mortgage Association of Washington, με στόχο τη διευκόλυνση της απόκτησης ακίνητης περιουσίας από τη μεσαία τάξη και αυτό τον τρόπο την τόνωση του κατασκευαστικού τομέα σε ολόκληρη τη χώρα.
Η ιδιωτικοποίηση του οργανισμού, ο οποίος στη συνέχεια μετονομάστηκε σε Fannie Mae, δεν οφειλόταν κατά κύριο λόγο σε ιδεολογικές απόψεις για την οικονομία. Πράγματι, η εισαγωγή του στο χρηματιστήριο αποφασίστηκε από τον Λίντον Τζόνσον το 1968 για να εξασφαλιστούν τα κονδύλια που ήταν αναγκαία για τη χρηματοδότηση του πολέμου στο Βιετνάμ.

Henry Paulson 74th United States Secretary of the Treasury
 
Δύο χρόνια αργότερα, για να τερματιστεί το μονοπώλιο της Fannie Mae, το Κογκρέσο αποφάσισε τη δημιουργία της Freddie Mac, η οποία εισήχθη με τη σειρά της στο χρηματιστήριο το 1989. Τα δύο αυτά ιδιωτικά ιδρύματα υπήχθησαν σε ένα ιδιαίτερο νομικό καθεστώς ως Government-Sponsored Entities (GES), το οποίο τους επέτρεψε να απολαμβάνουν πιστώσεις εγγυημένες από το κράτος, καθώς και χρηματοδότηση με εξαιρετικά ευνοϊκά επιτόκια.
Η αποστολή των αδελφών Fannie Mae και Freddie Mac συνίστατο στο να προσφέρουν ρευστότητα στην αγορά της στεγαστικής πίστης, είτε εγγυώμενες τα δάνεια, είτε αγοράζοντάς τα από τις άλλες τράπεζες. Ταυτόχρονα, τα αμερικανικά νοικοκυριά ενθαρρύνονταν να δανειστούν, καθώς είχε θεσπιστεί η έκπτωση των τόκων των στεγαστικών δανείων από το φορολογητέο εισόδημα των δανειοληπτών.
 
Larry Summers
 
Η Fannie Mae και η Freddie Mac χρηματοδοτούσαν τις δραστηριότητές τους με την έκδοση τίτλων που ήταν γνωστοί ως Residential Mortgage-Backed Securities (RMBS). Οι επενδυτές από την πλευρά τους τις προτιμούσαν, δεδομένου ότι η αμερικανική κυβέρνηση τους προσέφερε την -έμμεση- εγγύησή της. Αν και ο κύκλος εργασιών των δύο εταιρειών αυξανόταν κάθε χρόνο με ταχύ ρυθμό, εκτινάχθηκε στα ύψη όσο προχωρούσε η απορύθμιση του χρηματοοικονομικού συστήματος στις ΗΠΑ.
Το 1990 και οι δύο μαζί κατείχαν πιστώσεις αξίας 740 δισ. δολαρίων. Το ποσό έφτασε τα 1,25 τρισεκατομμύρια το 1995, ξεπέρασε τα 2 τρισ. το 1999 και τα 4 τρισ. το 2005. Την παραμονή της κρατικοποίησής τους, μάλιστα, το χαρτοφυλάκιό τους ανερχόταν στα 5,4 τρισ. (3,8 τρισ. ευρώ). Δηλαδή έφθανε στο 45% του ενεργητικού των στεγαστικών δανείων στις ΗΠΑ. Εξάλλου, οι δύο εταιρείες στήριζαν το 97% των τίτλων που ήταν δομημένοι πάνω σε ενυπόθηκα δάνεια. Η ραγδαία αύξηση που περιγράψαμε οφειλόταν τόσο στη φούσκα των ακινήτων της περιόδου 2001-2006, όσο και στην πρόοδο που παρατηρήθηκε στην εξέλιξη των χρηματοοικονομικών τεχνικών των τραπεζών.
Χωρίς αμφιβολία, ο αρχιτέκτονας της αλματώδους αύξησης των τιμών των ακινήτων και ένας από τους θερμότερους οπαδούς της υιοθέτησης καινοτομιών στον χρηματοοικονομικό τομέα υπήρξε ο Άλαν Γκρίνσπαν, ο οποίος διηύθυνε επί 19 χρόνια την αμερικανική Ομοσπονδιακή Κεντρική Τράπεζα και τον οποίο οι χρηματοοικονομικοί κύκλοι είχαν ανακηρύξει -σχεδόν ομόφωνα- μεγάλο « μαέστρο ». [2]
Οι διαδοχικές δηλώσεις του καθοδηγούσαν την πρακτική που όφειλε να υιοθετήσει η χρηματοοικονομική σφαίρα.
Το 2002 εκτιμούσε ότι « καμία πολιτική δεν ήταν σε θέση να ανακόψει τη διόγκωση της χρηματοοικονομικής φούσκας », τη στιγμή ακριβώς που ο ίδιος την τροφοδοτούσε με την πολιτική μείωσης των επιτοκίων την οποία υπαγόρευε και ταυτόχρονα ακολούθησε.
Το 2004 δήλωσε ότι « η σοβαρή μείωση των δραστηριοτήτων της κτηματαγοράς στις Ηνωμένες Πολιτείες είναι ελάχιστα πιθανή, λόγω του μεγέθους και της ποικιλομορφίας της ». Το 2005 πρόσθεσε : « Στην περίπτωση που υπάρξει μείωση της τιμής των κατοικιών, δεν θα έχει σοβαρές μακροοικονομικές συνέπειες ».
 
Paul Volcker Chairperson of the President's Economic
 
Την ίδια χρονιά, εκτιμούσε ότι « τα ολοένα πολυπλοκότερα χρηματοοικονομικά εργαλεία έχουν συμβάλει στην ανάπτυξη ενός πολύ πιο ευέλικτου, αποτελεσματικότερου και περισσότερο στέρεου χρηματοοικονομικού συστήματος, σε σύγκριση με εκείνο που υπήρχε πριν από 25 χρόνια ».
Το 2006, την παραμονή του σπασίματος της φούσκας των ακινήτων -κι ενώ δεν ήταν πλέον το αφεντικό της Fed- προχώρησε στην εκτίμηση ότι « οι χειρότερες στιγμές της πτώσης της τιμής των ακινήτων αποτελούν πλέον παρελθόν ». [3]
Παρόμοιες δηλώσεις είχαν ως αποτέλεσμα να ενθαρρυνθούν οι επενδύσεις σε μετοχές και ομόλογα των Fannie Mae και Freddie Mac, οι οποίες γνώρισαν τότε πρωτοφανή αύξηση του κύκλου εργασιών και των κερδών τους. Ωστόσο, η χρυσή εποχή είχε κηλιδωθεί από πολλά σκάνδαλα και στις δύο τράπεζες.
Το 2004, η πρώτη κατηγορήθηκε ότι είχε « εξωραΐσει » τον ισολογισμό της, έτσι ώστε να δικαιολογείται η χορήγηση ακόμα πιο πλουσιοπάροχων μπόνους. Τα τρία κορυφαία στελέχη της αναγκάστηκαν να παραιτηθούν και να πληρώσουν πρόστιμο 100 εκατομμυρίων δολαρίων. Ενώ το 2006, η δεύτερη καταδικάστηκε να πληρώσει πρόστιμο 3,8 εκατομμυρίων δολαρίων εξαιτίας του παράνομου λόμπι που είχε δημιουργήσει για να επιτύχει ευνοϊκή μεταχείριση από τα μέλη του Κογκρέσου, που ήταν επιφορτισμένα με την εποπτεία των δραστηριοτήτων της.
 

Οι περίεργοι γίγαντες

Το υβριδικό καθεστώς των δύο γιγάντων της αγοράς ενυπόθηκων δανείων τους επέτρεπε να επωφελούνται από τη σύγχυση που δημιουργούσε η διπλή τους φύση. Αν και η αποστολή τους είχε κοινωνικό χαρακτήρα (να επιτρέψουν στον μεγαλύτερο δυνατό αριθμό πολιτών να αποκτήσει ακίνητη περιουσία), επεδίωκαν να μεγιστοποιήσουν τα κέρδη των μετόχων τους, κι ακόμα περισσότερο, τις απολαβές των ηγετικών στελεχών τους. Ενδεικτικά να αναφέρουμε ότι οι ετήσιες αποδοχές καθενός από τους διευθύνοντες συμβούλους της Fannie Mae και της Freddie Mac ανέρχονταν στα 70 εκατομμύρια δολάρια.
Επιπλέον, οι δύο εταιρείες είχαν αποκτήσει τεράστια πολιτική επιρροή. Φάνηκαν δε εξαιρετικά γενναιόδωρες απέναντι στα μέλη του Κογκρέσου -και των δύο κομμάτων- τα οποία επαναλάμβαναν αδιάκοπα πόσο επείγον ήταν να χαλαρώσουν οι « αγκυλώσεις » του νομοθετικού πλαισίου. Το αποτέλεσμα ήταν να χαλαρώσουν οι κανόνες της προληπτικής εποπτείας που ίσχυαν θεωρητικά και να επικρατήσει αδιαφάνεια στη σύσκεψη δανείων.
Κατά παράδοξο τρόπο, όταν, τον Αύγουστο του 2007, ξέσπασε η κρίση των subprimes, (στεγαστικά δάνεια υψηλού ρίσκου) όλοι θεωρούσαν εύλογο να υποστηρίζουν ότι η θύελλα δεν θα άγγιζε τη Fannie Mae και τη Freddie Mac. Η αύξηση του κύκλου εργασιών τους συνεχιζόταν και οι « αγορές » δεν έδιναν την παραμικρή σημασία στις ανωμαλίες της λειτουργίας των δυο αυτών τραπεζών.
Κι ενώ αυξανόταν σε επικίνδυνο βαθμό ο αριθμός των νοικοκυριών που αδυνατούσαν να αποπληρώσουν τα δάνειά τους, οι φορείς εποπτείας έκαναν ακόμα περισσότερες παραχωρήσεις στους δύο γίγαντες των ενυπόθηκων δανείων.Στις 19 Μαρτίου του 2008 (τρεις ημέρες μετά τη σωτηρία -την τελευταία στιγμή- της τράπεζας Bear Stearns), το υπουργείο Οικονομικών, με το πρόσχημα της αναχαίτισης της πτώσης των τιμών των ακινήτων και της σταθεροποίησης των αγορών, επέτρεψε στις Fannie Mae και Freddie Mac να μειώσουν κατά ένα τρίτο τα κεφάλαια τα οποία όφειλαν να διαθέτουν για να ανταποκριθούν στις δεσμεύσεις που είχαν αναλάβει. Να επρόκειτο, άραγε, για τύφλωση ή για παραπληροφόρηση ; Σε όσους έβλεπαν σε αυτή την ενέργεια ένα βήμα προς τη διάσωση από το κράτος, ο Τζέιμς Λόκχαρτ, ο διευθυντής του φορέα εποπτείας των δύο χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων, απαντούσε : « Δεν τίθεται θέμα διάσωσης, είναι παραλογισμός. Αυτές οι εταιρείες είναι υγιείς και στέρεες και θα εξακολουθήσουν να είναι ».
Τελικά, η συσσώρευση ζημιών διέψευσε τα αισιόδοξα σενάρια των οικονομικών αναλυτών. [4] Τότε, λοιπόν, άρχισαν να εξετάζουν κάθε λεπτομέρεια της λειτουργίας αλλά και των δυσλειτουργιών του συστήματος χορήγησης ενυπόθηκων δανείων. Κι οι « αγορές » αναγκάστηκαν να παραδεχτούν ότι η κατάσταση συνοψιζόταν στα εξής προφανή : η αξία των τίτλων subprimes που κατείχαν η Fannie Mae κι η Freddie μειωνόταν διαρκώς, ο αριθμός των αφερέγγυων δανειοληπτών αυξανόταν, η πτώση των τιμών στην κτηματαγορά συνεχιζόταν και οι φόβοι ότι θα επακολουθήσει οικονομική ύφεση πύκνωναν.
 
 

Πολιτική παρέμβαση

Καθώς ήταν επείγον να βρεθεί μια λύση, η εκτελεστική εξουσία διαπραγματεύτηκε με το Κογκρέσο. Το υπουργείο Οικονομικών εξουσιοδοτήθηκε τότε να πραγματοποιήσει μαζικές αγορές τίτλων που είχαν εκδώσει οι δύο τράπεζες (Fannie Mae και Freddie Mac), να τους χορηγήσει δάνεια και επιπλέον να αποκτήσει, στο όνομα της ομοσπονδιακής κυβέρνησης, συμμετοχή στο κεφάλαιο των εταιρειών. Σε αντάλλαγμα, θα αυξανόταν ο έλεγχος των οργανισμών εποπτείας. Κατά τη διάρκεια δημόσιας ακρόασης, ο ρεπουμπλικάνος γερουσιαστής Τζιμ Μπάνιγκς απευθύνθηκε στον υπουργό Οικονομικών με τα εξής λόγια : « Όταν άνοιξα την εφημερίδα μου χτες, νόμισα πως ξύπνησα στη Γαλλία. [5] Όμως, δεν συνέβαινε κάτι τέτοιο, αντίθετα, απ’ ό,τι φαίνεται, ο σοσιαλισμός επικρατεί τώρα στις Ηνωμένες Πολιτείες ».
Στις 30 Ιουλίου, ο νόμος ψηφίστηκε με μεγάλη πλειοψηφία και κυρώθηκε αμέσως από τον πρόεδρο Μπους. Αλλά αποδείχθηκε ανεπαρκής : Μέσα σε δώδεκα μήνες, οι ζημίες που κατέγραψαν η Fannie Mae και η Freddie Mac έφτασαν τα 14 δισ. δολάρια, ενώ η αξία των μετοχών τους υποχώρησε περισσότερο κι από το 90%. Ταυτόχρονα, οι ανάγκες τους για κεφάλαια αυξάνονταν διαρκώς : μεταξύ άλλων, έπρεπε να αποπληρώσουν χρέη 1,6 τρισ. δολαρίων, από τα οποία τα 230 δισ. επρόκειτο να καταστούν ληξιπρόθεσμα στα τέλη Σεπτεμβρίου. Επιπλέον, αντιμετώπιζαν μεγάλο κίνδυνο : οι κεντρικές τράπεζες της Ασίας, της Ευρώπης και της Ρωσίας απειλούσαν να σταματήσουν να αγοράζουν τους τίτλους τους. [6]
Έτσι, η αμερικανική κυβέρνηση συνειδητοποίησε ότι δεν είχε πλέον άλλη επιλογή. Η πτώχευση των ακρογωνιαίων λίθων στους οποίους στηριζόταν το αμερικανικό σύστημα χορήγησης ενυπόθηκων δανείων ήταν αδιανόητη. Όσο αδιανόητη ήταν, από πολιτική άποψη, και η διάσωσή τους από τα κρατικά επενδυτικά σχήματα χωρών της Ασίας ή της Μέσης Ανατολής. Το μόνο που απέμενε ήταν η κρατικοποίησή τους, έστω κι αν αυτή η λέξη -φορτισμένη με αρνητική σημασία- δεν ειπώθηκε ποτέ. Έγινε απλώς λόγος για κρατική κηδεμονία (conservatorship).
 
 
Η απόφαση παρουσιάστηκε από το υπουργείο Οικονομικών ως « ο καλύτερος τρόπος για να προστατευθούν οι αγορές μας και οι φορολογούμενοι από τον συστημικό κίνδυνο που δημιουργεί η παρούσα κατάσταση του χρηματοοικονομικού συστήματος ».Η πολιτική ηγεσία -συμπεριλαμβανομένων και των υποψηφίων Μπάρακ Ομπάμα και Τζον Μακέιν- και οι οικονομικοί κύκλοι χαιρέτησαν την απόφαση. Οι ηγεσίες των κεντρικών τραπεζών της Ευρώπης, της Ασίας και της Αμερικής άφησαν να διαφανεί η ανακούφισή τους. Ο Ζαν Κλοντ Τρισέ, πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ), μίλησε « για μια πολύ σημαντική και καλοδεχούμενη απόφαση ». Ακόμη και οι συντηρητικοί κύκλοι, οι οποίοι συνηθίζουν να κατακεραυνώνουν οτιδήποτε έχει σχέση με την παρέμβαση του κράτους, δήλωσαν ότι η απόφαση ήταν λυπηρή μεν, αναγκαία δε. Μάλιστα, ορισμένοι δεν παρέλειψαν να υπενθυμίσουν ότι οι δυσλειτουργίες των δύο ιδρυμάτων οφείλονταν στον ημιδημόσιο χαρακτήρα τους.
Ωστόσο, το ακριβές περιεχόμενο της κρατικοποίησης που δεν θέλει να παρουσιάζεται ως τέτοια παραμένει θολό.
Τι θα γίνει μετά το time out που σφύριξε ο Πόλσον ; Θα ακολουθήσει η δημιουργία ενός ή δύο κρατικών χρηματοοικονομικών ιδρυμάτων ; Η θα ιδιωτικοποιηθούν ξανά ;
Εξακολουθούν δε, να βρίσκονται σε εκκρεμότητα σημαντικά ερωτήματα, ενώ οι λεπτομέρειες που ενδέχεται να προκαλέσουν την ανησυχία των φορολογούμενων (ιδιαίτερα το κόστος διάσωσης) αφήνονται γι’ αργότερα. Πρόκειται για ένα ακόμη δώρο που θα κληροδοτήσει ο Τζορτζ Μπους στον διάδοχό του.
 
« Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία »

Notes


[1] Πρόκειται για τα οικονομικά και κοινωνικά μέτρα που ελήφθησαν στις ΗΠΑ μεταξύ 1933-1939, την εποχή της προεδρίας του Φραγκλίνου Ντελάνο Ρούσβελτ, για να αντιμετωπιστούν οι καταστροφικές συνέπειες της κρίσης του 1929.
[2] Βλέπε Bob Woodward, Maestro : Greenspan’s Fed and the American Boom, Simon & Schuster, Νέα Υόρκη 2000. Βλέπε επίσης « Aux sources d’ un mythe : Μ. Greenspan et les quarante valeurs », « Le monde diplomatique », Μάρτιος 2001.
[3] Για περισσότερο πρόσφατα σχόλια βλέπε Alan Greenspan, « Repel the calls to contain competitive markets », « Financial Times », Λονδίνο, 4 Αυγούστου 2008.
[4] Charles Duhing, « Fannie Mae wins cheers despite loss », « The New York Times », 7 Μαΐου 2008.
[5] (ΣτΜ) Η Γαλλία, στην οποία υπάρχει ουδετεροθρησκεία, μαχητικά συνδικάτα, έντονος κρατικός παρεμβατισμός και σημαντικός δημόσιος τομέας -παρά τις διαρκείς προσπάθειες των τελευταίων δεκαετιών για το ξήλωμα των τελευταίων- θεωρείται από πολλούς συντηρητικούς Αμερικανούς « σοσιαλιστική » χώρα. Πόσω μάλλον που ακόμα και η γκολική δεξιά εξέφραζε έντονες κρατικιστικές αντιλήψεις.
[6] Η Κεντρική Τράπεζα της Κίνας έχει αγοράσει τίτλους αυτών των δύο ιδρυμάτων αξίας 395,9 δισ. δολαρίων, της Ιαπωνίας 228,2 δισ., της Ρωσίας 75,3 δισ., της Νότιας Κορέας 63 δισ. και της Ταϊβάν 54,9 δισ.
Le Monde Diplomatique

Κυριακή 23 Σεπτεμβρίου 2012

Μας δείχνουν ότι φταίμε που θα καταστραφει η ευρωζώνη!



ΤΟ ΚΑΣΤΕΛΟΡΙΖΟ ΕΙΝΑΙ ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΕΧΕΙ ΑΟΖ
 

H EΛΛΑΔΑ ΩΣ ΕΙΔΙΚΗ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ


Του ΣΩΤΗΡΗ ΣΙΔΕΡΗ*
Η Ελλάδα είναι η μοναδική χώρα στον κόσμο που διέπεται από ειδικό καθεστώς στην εσωτερική της λειτουργία και την εξωτερική πολιτική, ενώ μοιάζει περισσότερο με χώρα που έχει ειδική σχέση με την ΕΕ, παρά ότι είναι πλήρες μέλος της.
Η Ελλάδα απειλείται από τα ανατολικά, την Τουρκία με πόλεμο, αν ασκήσει τα νόμιμα δικαιώματά της και από τα δυτικά με χρεοκοπία, αν δεν υποταχθεί σε όρους που μόνο μετά από πολεμική ήττα θα μπορούσαν να επιβληθούν. Η Ελλάδα είναι πλέον μια χώρα με ειδικό καθεστώς κυριαρχίας, είναι μιά "ειδική περίπτωση", είναι σε κατάσταση συντριπτικής εθνικής κατάπτωσης.

Η χώρα μας εχει μειωμένη εθνική κυριαρχία, την θεωρούν "ειδική περίπτωση" , έχει επιτηρούμενη οικονομία, ελεγχόμενη λειτουργία του κράτους και των θεσμών της, αλλά του εθνικού κοινοβουλίου, καθώς επιβάλλεται εκβιαστικά, τα τελευταία χρόνια η ψήφιση νομοθετημάτων από τους δανειστές μας. Η Ελλάδα είναι η μοναδική χώρα στον κόσμο που υφίσταται απειλή πολέμου από συμμαχική υποτίθεται χώρα, την Τουρκία, για να μην ασκήσει δικαιώματα που απορρέουν από το διεθνές δίκαιο, παγιώνοντας με τον χρόνο το "ειδικό καθεστώς" που θέλει η Αγκυρα. Ξένοι ελεγκτές έχουν εγκατασταθεί στα υπουργεία και τον κρατικό μηχανισμό, επιτηρητές και κάθε λογής σύμβουλοι , έχουν πρόσβαση στις κρατικές υπηρεσίες και τα έγγραφά τους, άλλοι υποτίθεται ότι βρίσκονται εδώ για να ανασυγκροτήσουν το κράτος, αλλά βλέπουμε καθημερινά την διάλυσή του. Είναι η ταπεινωτική όψη της κρίσης , αλλά και μια κατάσταση που θα κριθεί και ιστορικά, γιατί όλα αυτά, συμβαίνουν με τη συναίνεση των ελληνικών κυβερνήσεων.
Η Ελλάδα, ως μέλος της ΕΕ έχει εκχωρήσει εξουσίες στις Βρυξέλλες σε υπερεθνικές δομές όπως και άλλα κράτη μέλη. Ταυτόχρονα όμως δεν αντιμετωπίζεται ποτέ ως ισότιμος εταίρος, ούτε αντιμετωπίζεται όπως τα άλλα κράτη, αφαιρούνται δικαιώματα και εξουσίες με αυθαίρετες πολιτικές αποφάσεις, με βίαιο τρόπο, δηλαδή με εκβιασμούς για έξοδο από το ευρώ και την ΕΕ, συμπεριφορά που δεν υπήρξε ποτέ έναντι της Ιταλίας ή της Ισπανίας ή της Πορτογαλίας.
Οι Έλληνες είναι πλέον, μιά ιδιαίτερη περίπτωση στην αντίληψη των ευρωπαίων μετά από μιά θυελλώδη προπαγάνδα: είναι τεμπέληδες, κλέφτες, ζουν με τα χρήματά τους, είναι ανίκανοι να διοικήσουν, έτσι ανοίγει ο δρόμος για να την διοικήσουν οι Γερμανοί, αλλά κυρίως είναι μια χώρα που πλέον θεωρείται διεθνώς, κυρίως από τους συμμάχους της ως "ειδική περίπτωση".

ΔΥΤΙΚΗ ΚΡΗΤΗ,ΝΟΜΟΧ ΧΑΝΙΩΝ

ΑΠΕΙΛΕΣ ΚΑΙ ΕΚΒΙΑΣΜΟΙ ΑΠΟ ΑΝΑΤΟΛΗ ΚΑΙ ΔΥΣΗ
Αρα λοιπόν ως «ειδική περίπτωση», έχει ειδική μεταχείριση, αυτή που ζούμε σχεδόν τρία χρόνια τώρα.
Οι δυτικοί σύμμαχοι και εταίροι της χώρας μας στην ΕΕ, θέλουν η Ελλάδα να έχει- περίπου-ανοιχτά σύνορα στα ανατολικά, να υποδέχεται τους λαθρομετανάστες στο έδαφός της , αλλά τα σύνορα να είναι κλειστά προς τα δυτικά καθώς με βάση το Δουβλίνο ΙΙ, δεν έχουμε δικαίωμα να τους αφήσουμε να κινηθούν προς την δυτική Ευρώπη. Το Δουβλίνο ΙΙ, δεν είναι τίποτα παραπάνω από μιά μορφή ειδικού καθεστώτος για την Ελλάδα στο ζήτημα αυτό.
Στα βόρεια, έχει το πρόβλημα της αμφισβήτησης της ιστορίας και μέσω της αμφισβήτησης, της Μακεδονίας, επιχειρείται να διευκολυνθεί η εδραίωση του κράτους της ΠΓΔΜ. Είναι εκ των πραγμάτων μιά «ειδική περίπτωση». Η υπόθεση αυτή δεν έχει κριθεί ακόμη και δεν θα κριθεί ούτε σε περίπτωση συμφωνίας για την ονομασία. Η επιβίωση ή όχι του κράτους της ΠΓΔΜ θα κριθεί στο μέλλον, ίσως βίαια, γιατί τα βαλκάνια, έχει αποδειχθεί ιστορικά, ότι δεν αντέχουν επί μακρόν τις κατασκευές, και αυτό αφορά και την Βοσνία –Ερζεγοβίνη.


ΚΟΙΛΑΔΑ ΝΕΣΤΟΥ

Η ΔΥΤΙΚΗ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ
Ανατρέχοντας στο τι έχει ειπωθεί και τι έχει γραφτεί τα τελευταία τρία χρόνια εις βάρος της Ελλάδας και του ελληνικού λαού, αντιλαμβάνεται κανείς ότι όλα είναι μέρος ενός ευρύτερου σχεδίου. Αφού πρώτα η Ελλάδα απειλήθηκε με οικονομική ασφυξία και με διαρκείς επιθέσεις απομονώθηκε από τις αγορές, αναγκάστηκε να προσφύγει και να ενταχθεί σε έναν μηχανισμό δανεισμού που επέβαλλε και συνεχίζει να επιβάλλει απίστευτα σκληρούς όρους, που θυμίζουν όρους μετά από πολεμική ήττα και κατοχή. Μόνο που στην περίπτωσή μας μιλάμε για οικονομικού τύπου κατοχή και όχι στρατιωτική
Ολα αυτά συνδυάστηκαν και με μιά επικοινωνιακή στρατηγική, ώστε η Ελλάδα να μην είναι σε θέση να αντισταθεί, να αναγκαστεί δηλαδή να υποταχθεί πλήρως. Αυτό επιτεύχθηκε μέσα από μιά εκστρατεία διασυρμού του ελληνικού λαού, στην οποία συμμετείχαν και συμμετέχουν και Έλληνες , μεταξύ των οποίων και οι τελευταίες κυβερνήσεις. Διεθνώς μάλιστα η χώρα μας χαρακτηρίστηκε ως πειραματόζωο, όρο που αποδέχθηκε και το πολιτικό πειραματόζωο των γεγονότων, ο τέως πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου, αν και πολλοί πιστεύουν ότι ενσυνείδητα έδρασε, κάτι που ίσως κρίνει η δικαιοσύνη.
Δημιουργήθηκε έτσι σταδιακά ένα αίσθημα ενοχής στον ελληνικό λαό, ότι ευθύνεται για την κατάσταση, ότι οι δημόσιοι υπάλληλοι ευθύνονται περισσότερο από την πολιτική ηγεσία για την κρίση, ότι οι Ελληνες είναι απατεώνες , ανίκανοι να διοικήσουν κλπ. Οι τραπεζίτες είναι αθώοι, οι φοροφυγάδες είναι απλά ένα λάθος της πολιτικής, οι προμηθευτές, οι συμμορίες και η διαπλοκή ανήκουν στη σφαίρα της φαντασίας μας και έτσι η κατάρρευση ήταν αναπόφευκτη. Η Ελλάδα είναι σε οριακή κατάσταση, καθώς τελεί υπό κηδεμονία που εμβαθύνεται συνεχώς προκαλώντας αγωνίες για το μέλλον της.
Σύμφωνα με το σχέδιο που εκπονήθηκε και εφαρμόζεται από το Βερολίνο, η Ελλάδα δεν θα μπορέσει ποτέ να βγεί από την κρίση αν δεν διοικηθεί από τους Ευρωπαίους. Πρόκειται για μιά μορφή, οικονομικής και διοικητικής κατοχής που μας προιδεάζει για τα χειρότερα όσο εντείνεται η πολιτική υποταγή .
Είναι αλήθεια , την οποία πολλοί έχουν αποδεχθεί στην Ελλάδα ότι την πρώτη ευθύνη έχει η χώρα μας. Πρωτίστως το λεγόμενο πολιτικό σύστημα, το σύστημα διαπλοκής και των τραπεζιτών καθώς και κάθε λογής συμφερόντων για την κρίση. Το ίδιο προφανώς ισχύει και για την Ισπανία, την Πορτογαλία, την Ισπανία, την Ιταλία, όμως ποτέ τα κράτη αυτά δεν χαρακτηρίστηκαν <<ειδική περίπτωση>>.
Για τον λόγο αυτό και η Ιταλία και η Ισπανία, δεν θέλησαν ποτέ να συγκροτήσουν μέτωπο με την Ελλάδα για να διαπραγματευθούν από κοινού στην ΕΕ. Στόχος να μείνει η Ελλάδα στην απομόνωση και η Ρώμη με την Μαδρίτη να κινηθούν από κοινού, όπως έκαναν στη Σύνοδο Κορυφής της 28ης Ιουνίου, οπότε εκδηλώθηκε η πιό κραυγαλέα περιθωριοποίηση της Ελλάδας, ως "ειδική περίπτωση".
Ο στόχος είναι απλός. Η Ελλάδα πρέπει να αποτελέσει το νέο ζωτικό χώρο για το γερμανικό κεφάλαιο, καθώς όλα εκεί αποσκοπούν. Και μέσω της τιμωρητικής πολιτικής, να καταστεί σαφές, ότι η Γερμανία κάνει το παιχνίδι. Το ότι οι Ελληνες εργάζονται περισσότερο απ΄όλους ή ότι η γερμανική βιομηχανία , τύπου Ζημενς, είναι διεφθαρμένη δεν συζητείται.

ΝΙΚΕΙΟΣ ΣΧΟΛΗ, Νυμφαίο Φλώρινας.

ΤΟ ΣΚΗΝΙΚΟ
Το σκηνικό στήθηκε μεθοδικά. Εκατοντάδες ξένοι ηγέτες, αποφάσεις Συνόδων Κορυφής της ΕΕ, αξιωματούοι, οικονομολόγοι και πάσης φύσεως κερδοσκόποι, πράκτορες οικονομικών και άλλων συμφερόντων, τοποθέτησαν τη χώρα μας στο κάδρο της "ειδικής περίπτωσης", χαρακτηρισμός που τείνει να εδραιωθεί. Θα σταχυολογήσουμε ορισμένες κραυγαλέες τέτοιες τοποθετήσεις για να κατανοηθεί το σχέδιο της Γερμανίας με στόχο τη χειραγώγηση της χώρας.
Μία από τις τελευταίες επισημάνσεις έγιναν από την Credit Agricole, η οποία σε έκθεσή της στις 17 Αυγούστου 2012, αναφέρει ότι η Ελλάδα όχι μόνο αντιμετωπίζεται "ως ειδική και μεμονωμένη περίπτωση" , αλλά η τάση αυτή αυξάνεται ολο και περισσότερο η Ελλάδα στις αγορές.
Σύμφωνα με την έκθεση, "η Eλλάδα αποτελεί πηγή ανησυχίας. Αν και καμία απόφαση για την εκταμίευση της επόμενης δόσης για την χρηματοδότηση της ελληνικής οικονομίας δεν αναμένεται πριν τα μέσα Σεπτεμβρίου, οι ανησυχίες και τα περίεργα δημοσιεύματα αναμένεται να πυροδοτήσουν την αστάθεια στην περιφέρεια της νομισματικής ένωσης και να εκτιναχθούν τα spreads", τονίζει η Credit Agricole.

Μεγάλη Πρέσπα, Φλωρινας.

Η ΜΕΡΚΕΛ
Η πρώτη ηγέτης που επεδίωξε και πέτυχε την απομόνωση της Ελλάδας είναι η Α. Μέρκελ. Από την αρχή της κρίσης, το κλίμα απαξίωσης της χώρας αποσκοπούσε ακριβώς στο να θεωρηθεί ειδική περίπτωση και να εφαρμοστούν σκληρά μέτρα.
Η στάση αυτή συνεχίζεται ακόμη. Μόλις πριν από λίγους μήνες στις 26 Ιανουαρίου 2012, η κ. Μέρκελ σε συνέντευξή της σε δημοσιογράφους έξη μεγάλων ευρωπαικών εφημερίδων , τόνισε την αδυναμία των Ελλήνων αλλά και της διεθνούς κοινότητας να σταθεροποιήσουν την κατάσταση στην Ελλάδα, παρά τις προσπάθειες που έχουν καταβληθεί.
Σύμφωνα με το κείμενο της συνέντευξης που δημοσιεύθηκε στην «Sueddeutsche Zeitung», σε ό,τι αφορά την Ελλάδα, η κυρία Μέρκελ κάνει λόγο για «ειδική περίπτωση» και αναδεικνύει την ανάγκη να ηρεμήσει πρώτα η κατάσταση και να ανακτηθεί η εμπιστοσύνη των αγορών.Ωστόσο , στο παρελθόν , από την αρχή της κρίσης, κάθε φορά που γίνονταν λόγος για προσφυγή της Ελλάδας στις αγορές Γερμανοί αξιωματούχοι έβγαιναν στα διεθνή ΜΜΕ και έκαναν λόγο για εκδίωξη της Ελλάδας από την ευρωζώνη με άμεση συνέπεια την εκτίναξη του επιτοκίου δανεισμού.
Μόλις πριν από λίγους μήνες στις 17 Απριλίου 2012, ο εκπρόσωπος της Ευρωπαικής Επιτροπής, απαντώντας σε ερωτήσεις για την Ελλάδα και για την κατάργηση του κατώτατου μισθού, είπε μεταξύάλλων ότι "στην Ελλάδα ασκηθηκαν επί σειρά ετών ανεύθυνες πολιτικές και συνεπώς συνιστά ειδική περίπτωση" και ότι είναι στην ευχέρεια της χώρας να καταργήσει τον κατώτατο μισθό. Πρόκειται για φαυλότητα, γιατί ο εκπρόσωπος της Επιτροπής δεν μπορεί να κάνει πολιτικά σχόλια για μιά χώρα μέρος της ΕΕ και της ευρωζώνης ειδικότερα. Και φυσικά την κατάργηση του κατώτατου μισθού, αν ήθελε η Επιτροπή, μπορούσε να την εμποδίσει γιατί είναι μέλος της Τρόικας. Ολα τα άλλα είναι χυδαία ψεύδη.
Ολοι έχουν μιά ειδική λύση για την Ελλάδα, ως χώρα που χαρακτηρίζεται ειδικη περίπτωση, ακόμη και με την αλλαγή νομίσματος. Στις 29 Μαρτίου 2012 ο διοικητής της κεντρικής τράπεζας της Πολωνίας Marek Belca, αναφερόμενος στην ιδιαιτερότητα της χώρας μας, δήλωσε ότι η Ελλάδα ,ίσως χρειαστεί ένα "ειδικό νόμισμα εντός της ευρωζώνης με σκοπό να προσαρμοστεί ταχύτερα η οικονομία της". Σύμφωνα με τον ίδιο, οι αποταμιεύσεις που έχουν συγκεντρωθεί πριν την εισαγωγή του συστήματος θα πρέπει να διαχειρίζονται σε ευρώ, ενώ οι μισθοί και τα ημερομίσθια θα πρέπει να πληρώνονται σε υποτιμημένο νόμισμα».

Μουσείο Ηρακλείου Κρήτης.

Αλλο ένα κρούσμα σημειώθηκε στις 22 Απριλίου 2012. Ο πρόεδρος της Μπούντεσμπανκ Βάιντμαν, σε συνέντευξή του στην εφημερίδα «Welt am Sonntag» εξέφρασε την άποψη ότι για τα επόμενα δύο χρόνια από τώρα, δηλαδή μέχρι το 2014, καμιά χώρα της Ευρωζώνης δεν θα έχει εγκαταλείψει το κοινό νόμισμα. Ωστόσο, αφήνει να εννοηθεί ότι αυτό δεν ισχύει για όλους καθώς προειδοποιεί ότι «και η αλληλεγγύη έχει όρια», αναφερόμενος στη χώρα μας , ενώ διευκρινίζει ότι<< η Ελλάδα αποτελεί ειδική περίπτωση σε ό,τι αφορά το ενδεχόμενο χρεοκοπίας της>>.
Ομως και ο γνωστός από τις ακραίες νεοφιλελεύθερες απόψεις , ο Επίτροπος Ολι Ρέν δήλωσε στα μέσα του περασμένου Μαρτίου , ότι "τα οικονομικά προβλήματα της Ελλάδας είναι μοναδικά" και πρόσθεσε ότι "η Ελλάδα είναι μια ξεχωριστή και μοναδική περίπτωση, η οποία δεν θα επαναληφθεί για άλλες χώρες του ευρώ", αναφερόμενος στο PSI. Oμως, έχει ήδη αποδειχθεί ότι τα προβλήματα της Ελλάδας δεν είναι καθόλου μοναδικά, αλλά είναι πανομοιότυπα με άλλων χωρών. Ομως αυτό δεν μπορεί να ομολογηθεί από ορισμένους γιατί πρέπέι να διατηρηθεί ο χαρακτηρισμός της χώρας μας ως "ειδικής περίπτωσης".
Ομως δεν ήταν μόνο οι ξένοι. Ενόψει των εκλογών και ενώ κλιμακώνονταν η αντιπαράθεση για τον ρόλο του ΣΕΒ στην συγγραφή του Μνημονίου και την διάλυση των εργασιακών σχέσεων ο πρόεδρος των Βιομηχάνων Δ. Δασκαλόπουλος σε συνέντευξή του στο Bloomberg, στις 27Μαρτίου 2012, έκανε την έκπληξη.
Ο πρόεδρος του ΣΕΒ τόνισε ότι η Ελλάδα έγινε πειραματόζωο και βαφτίστηκε «ειδική περίπτωση», ενώ στο μεταξύ τα ίδια προβλήματα ανησυχούν τις αγορές και τους Ευρωπαίους πολίτες σε όλες τις χώρες της Ευρώπης. «Αυτό που πρέπει να κάνει, λοιπόν, η Ευρώπη, όχι για την Ελλάδα αλλά για τον εαυτό της, είναι να αντιμετωπίσει το κοινό πρόβλημα. Οι αγορές δείχνουν με τη στάση τους ότι δεν είναι μόνο Ελληνικό το πρόβλημα», τόνισε ο κ. Δασκαλόπουλος. Μόνο που ήταν λίγο αργά. Το τέρας έγινε ανεξέλεγκτο, τα λογιστικά βιβλία άλλα ζητάνε και ο κ. Δασκαλόπουλος έχει σχεδόν εξαφανιστεί επί μήνες από το προσκήνιο. Ας εξηγήσει ο ίδιος γιατί η Ελλάδα έγινε πειραματόζωο και ποιές ήταν οι συνέπειες, που ως ένα βαθμό, προκάλεσε και ο ΣΕΒ.

Ερμής του Πραξιτέλη, Ολυμπία Ηλεία

ΕΙΔΙΚΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΠΑΝΤΟΥ.
Είναι γνωστή η στάση της Τουρκίας στο Αιγαίο. Ομως αξίζει να προσεγγίσουμε με ακρίβεια το μέγεθος του προβλήματος, μέσα από τον τυπικό διπλωματικό τρόπο που η Αγκυρα, με την ανοχή της Δύσης έχει καθηλώσει την Ελλάδα ως προς την άσκηση των κυριαρχικών της δικαιωμάτων.
Από τις τις αρχές της δεκαετίας του 1970 η Τουρκία εγκαινίασε μια συστηματική πολιτική αμφισβητήσεων και διεκδικήσεων σε βάρος της κυριαρχίας, των κυριαρχικών δικαιωμάτων και των διεθνών αρμοδιοτήτων της Ελλάδας στον θαλάσσιο, νησιωτικό και εναέριο χώρο.
Σύμφωνα με την επίσημη καταγραφή της τουρκικής πολιτικής από το ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών στρατηγικός στόχος της Αγκυρας είναι να επιβάλλει είτε μεσω του διαλόγου, είτε με την απειλή για χρήση βίας, την αναθεωρητικη της πολιτική, κατά παράβαση των διεθνών συνθηκών.
Η έναρξη της πολιτικής αυτής, η οποία άνοιξε ένα νέο κεφάλαιο έντασης στις ελληνο-τουρκικές σχέσεις που διαρκεί μέχρι σήμερα, σηματοδοτείται από την εμφάνιση των πρώτων διεκδικήσεων σε βάρος της ελληνικής υφαλοκρηπίδας το 1973 και της πρώτης αμφισβήτησης του εύρους του ελληνικού εθνικού εναερίου χώρου το 1975.
Η νέα αυτή τουρκική πολιτική κατά της Ελλάδας συνέπεσε με την εισβολή της Τουρκίας στην Κύπρο και την κατοχή του βόρειου τμήματός της (Ιούλιος 1974), που συνεχίζεται μέχρι σήμερα, με καθοριστικές επιπτώσεις στις σχέσεις των δύο χωρών και στην επαύξηση της έντασης.
Ειδικότερα η τουρκική πολιτική αμφισβήτησης περιλαμβάνει :

Το στάδιο των Δελφών, Φωκίδα.

  • αμφισβήτηση του νομίμου και κυριαρχικού δικαιώματος της Ελλάδας, με απειλή πολέμου (casus belli), να επεκτείνει την αιγιαλίτιδα ζώνη της μέχρι τα 12 ναυτικά μίλια, όπως προβλέπει το Δίκαιο της Θάλασσας και όπως έχει πράξει το σύνολο σχεδόν των παράκτιων κρατών της διεθνούς κοινότητας, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων,
  • αμφισβήτηση του εύρους του ελληνικού εθνικού εναέριου χώρου, μέσω συνεχών παραβιάσεών του από τουρκικά μαχητικά αεροσκάφη,
  • αμφισβήτηση της ελληνικής κυριαρχίας επί νησιών (καινοφανής θεωρία γκρίζων ζωνών) και παραβίασή της ακόμα και στην περίπτωση κατοικημένων,
  • αμφισβήτηση των θαλάσσιων συνόρων
  • αμφισβήτηση των αρμοδιοτήτων εντός του FIR Αθηνών που ασκεί η Ελλάδα βάσει αποφάσεων του ICAO, και η συνεχής άρνηση συμμόρφωσης της Τουρκίας προς τους κανόνες εναέριας κυκλοφορίας,
  • αμφισβήτηση των αρμοδιοτήτων της Ελλάδας εντός της περιοχής ευθύνης της για θέματα έρευνας και διάσωσης και
  • απαίτηση της Τουρκίας για αποστρατιωτικοποίηση των νησιών του Ανατολικού Αιγαίου.
Το κεντρικό πολιτικό επιχείρημα της Τουρκίας είναι ότι το Αιγαίο είναι "ειδική περίπτωση" και πρέπει να αντιμετωπιστεί κατά παρέκκλιση του διεθνούς δικαίου. Ειδική περίπτωση είναι και το Καστελλόριζο γιατί κατά την Τουρκία δεν ανήκει στο Αιγαίο και επιχειρεί να "τεμαχίσει" την ελληνικη επικράτεια, άρα πρέπει να υπάρξουν ειδικές ρυθμίσεις. Ολα αυτά αποσκοπούν στον περιορισμό των ελληνικών δικαιωμάτων ως προς την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας και της ΑΟΖ.

Η μνήμη των Προγόνων, Μουσείο Ρώμα, Ζάκυνθος.

Η ΤΕΛΙΚΗ ΦΑΣΗ
Σε διάστημα, από λίγες εβδομάδες μέχρι λίγους μήνες, θα κριθούν πολλά για το μέλλον της Ελλάδας. Ως προς την οικονομία και την ενδεχόμενη χρεοκοπία της, όλοι υποστηρίζουν ότι οι επόμενες εβδομάδες θα είναι κρίσιμες. Παράλληλα, στη Σύνοδο Κορυφής του Δεκεμβρίου, αναμένεται να ληφθούν αποφάσεις για τη νέα ευρωπαική αρχιτεκτονική, για την πολιτική, δημοσιονομική και τραπεζική ένωση. Αν και δεν γνωρίζουμε ακόμη το πλήρες περιεχόμενο του σχεδίου , είναι προφανές ότι οικοδομείται η γερμανική κυριαρχία στην ΕΕ με την κατασκευή ενός νέου ηγετικού πυρήνα, που όλα δείχνουν ότι δεν θα περιλαμβάνει την Ελλάδα. Η προσπάθεια της Γερμανίας να γίνει ελκυστική με την προβολη της θέσης για ενίσχυση της ενωμένης Ευρώπης μέσω εκχώρησης κυριαρχίας στις Βρυξέλλες, δεν πείθει κανέναν, γιατί όλοι γνωρίζουν ότι οι αποφάσεις λαμβάνονται στο Βερολίνο και δευτερευόντως στο πλαίσιο της συνεργασίας Γερμανίας –Γαλλίας.
Στο πλαίσιο αυτό αναμένεται να κλείσει για την Ελλάδα η πρώτη φάση της "ειδικής περίπτωσης", δηλαδή θα δούμε ποιά θα είναι η θέση της Ελλάδας στην ΕΕ, σε ποιόν κύκλο θα ενταχθεί, αν θα έχει πλήρη δικαιώματα, ενώ η οικονομική και διοικητικη κατοχή θα έχουν εδραιωθεί.
Ολα δείχνουν ότι η ελληνική κυβέρνηση δεν διαπραγματεύεται για το μέλλον της. Εχει αποδεχθεί ότι αποτελεί <<ειδική περίπτωση>> και βαδίζει προς ένα αβέβαιο μέλλον. Στα ανατολικά η κρίση παραμένει και αποτελεί ένα διαφορετικό κεφάλαιο, καθώς η Ελλάδα εντασσόμενη στην σφαίρα επιρροής της Γερμανίας, προκαλεί τα ανακλαστικά των Αμερικανών.
Χωρίς εθνικό σχέδιο, χωρίς αξιοπρέπεια, χωρίς ηγεσία με όραμα και αντιστάσεις, η Ελλάδα μπαίνει σε περιπέτεια με άγνωστη κατάληξη.
*Δημοσιεύθηκε στο περιοδικό «Επίκαιρα» την Πέμπτη 20 Σεπτεμβρίου 2012.

Παρασκευή 21 Σεπτεμβρίου 2012

Σινεμά ο Παράδεισος στη Τερψιθέα

Ενισχύστε την προσπάθεια των παιδιών του Πειραιά.
Σήμερα 21-9-2012 που δεν βρέχει με την απλή παρουσία μας δωρεάν απολαμβάνουμε την λυρική ταινία του Τζουζέπε Τορνατόρε  για την πορεία του κινηματογράφου. Ο ποιητής λέει αν ξεφλουδίσουμε την Ελλάδα θα βρούμε μια ελιά, ένα αμπέλι και ένα καράβι. Τώρα που μας καταστρέφουν τη χώρα και τους ανθρώπους της, τα γήινα ,τα αληθινά είναι αυτά που καθορίζουν τις επιλογές μας.
Διόνυσος

Τρίτη 18 Σεπτεμβρίου 2012

Το 184 άλλαξε… Τώρα για ραντεβού στον ΕΟΠΥΥ δουλεύουν σκλάβοι

1601-2 Caravaggio, Supper at Emmaus. National Gallery (London) UK.
 
Δουλεμπόριο εργαζομένων και… αφαίμαξη ασφαλισμένων
 

Πίσω από την πολυδιαφημισμένη αλλαγή του αριθμού κλήσης για ραντεβού και πληροφορίες στον ΕΟΠΥΥ, έχει στηθεί μια επιχείρηση αφαίμαξης των ασφαλισμένων, αλλά δυστυχώς και μια τεράστια εκμετάλλευση νέων κυρίως εργαζομένων.
Καταρχήν η κλήση στους τέσσερις νέους αριθμούς, στους οποίους οι ασφαλισμένοι μπορούν να τηλεφωνούν πλέον για ραντεβού στις ιατρικές υπηρεσίες των ασφαλιστικών φορέων που έχουν ενταχθεί στον ΕΟΠΥΥ (ΙΚΑ, ΟΠΑΔ, ΟΑΕΕ κ.λπ.), σημαίνει κόστος. Από 0,98 έως 1,08 ευρώ ανά κλήση θα πληρώνουν οι ασφαλισμένοι για να κλείσουν ραντεβού με το γιατρό, αν τηλεφωνήσουν από σταθερό τηλέφωνο. Αν καλέσουν από κινητό τότε οι χρεώσεις… πέφτουν με το λεπτό (1,18 ευρώ/ λεπτό), που σημαίνει ότι ένα ραντεβού θα κοστίζει μέχρι και 10 ευρώ, αν υπολογισθεί ότι ο χρόνος κλήσης φθάνει τα 7 και 8 λεπτά. Κι αυτά σύμφωνα με ανακοίνωση της Γενικής Γραμματείας Καταναλωτή, που ουσιαστικά διαψεύδει τον πρόεδρο του ΕΟΠΥΥ που σε ανακοίνωσή του (1/8) μιλούσε για κόστος «έως και 0,90 ευρώ, ανεξάρτητα από την διάρκεια κλήσεως». Όπως καταγγέλλει η Ομοσπονδία Εργαζομένων του ΙΚΑ, ειδικά για ευαίσθητες κοινωνικές ομάδες χρόνια πασχόντων ασθενών ή ασφαλισμένων με πολλαπλά προβλήματα υγείας η επιβάρυνση μόνο για τις τηλεφωνικές υπηρεσίες «μπορεί να ξεπεράσει τα 10 ευρώ ή και παραπάνω το μήνα».
 
 Όπως επισημαίνει η ΠΟΣΕ-ΙΚΑ, εκτός από τις συνεχείς περιστολές παροχών, τον εξαναγκασμό σε πληρωμή φαρμάκων, που πλέον δεν καλύπτονται ή αυξήθηκε το ποσοστό εισφοράς, τη γενικότερη ταλαιπωρία από την υποστελέχωση του νεοσύστατου φορέα, οι ασφαλισμένοι υποχρεώνονται να πληρώνουν και για τα ραντεβού με το γιατρό τους. Αντί να διαθέτει ο ΕΟΠΥΥ κέντρα παροχής πληροφοριών και ορισμού ραντεβού τόσο τηλεφωνικά, όσο και στα υποκαταστήματά του, προχώρησε στις συμβάσεις με τις ιδιωτικές εταιρίες, χρεώνοντας τους ασφαλισμένους για «δωρεάν» παροχή υπηρεσιών υγείας!
 


Εταιρίες που θησαυρίζουν με την υπο-αμειβόμενη εργασία
Οι επιχειρήσεις που ανέλαβαν αυτό το έργο για λογαριασμό του ΕΟΠΥΥ έχουν καταγγελθεί πολλές φορές για τις αντεργατικές μεθοδεύσεις τους: μισθοί πείνας, μαζικές απολύσεις, τρομοκρατία και εντατικοποίηση. Συγκεντρώσαμε μερικές μόνο από τις καταγγελίες που έχουν γίνει από εργαζόμενους, αλλά και από το κλαδικό συνδικάτο των τηλεπικοινωνιών (ΣΕΤΗΠ), οι οποίες δίνουν ανάγλυφα το καθεστώς στο οποίο εργάζονται οι άνθρωποι που θα κληθούν να εξυπηρετήσουν τους εκατοντάδες χιλιάδες ταλαίπωρους ασφαλισμένους.
Η Newsphone, μια από τις εταιρίες που ανέλαβε την παροχή των τηλεφωνικών υπηρεσιών με την επιδότηση -ουσιαστικά- του κράτους έχει προχωρήσει πρόσφατα σε δεκάδες απολύσεις. Ο όμιλος του ΟΤΕ που εμφανίζεται να έχει πάρει τη μια από τις τέσσερις γραμμές, έχει δώσει αυτό το έργο στην θυγατρική του Е-Value, η οποία χρησιμοποιεί προσωπικό από τις γνωστές επιχειρήσεις ενοικίασης προσωπικού. Στις επιχειρήσεις αυτού του κερδοφόρου και ανερχόμενου κλάδου οι προσλήψεις προσωπικού γίνονται με βάση τα νέα μειωμένα όρια της Εθνικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας, δηλαδή για 586 ευρώ μεικτά ή αν είναι κάτω των 25 ετών για 511 ευρώ μεικτά.
The Shock Doctrine
 
 
 Οι περισσότερες συμβάσεις υπογράφονται για ένα μήνα, ώστε οι εργαζόμενοι να είναι συνεχώς όμηροι. Οι συμβάσεις των περισσοτέρων είναι για 4 ή 6 ώρες την ημέρα, δηλαδή υπάρχουν εργαζόμενοι που λαμβάνουν για την εργασία τους 215 ευρώ το μήνα! Σε μια εταιρία που ασχολείται υπεργολαβικά με την παροχή υπηρεσιών για τον ΕΟΠΥΥ, υπάρχουν εργαζόμενοι που απασχολούνται μια μέρα την εβδομάδα, που σημαίνει ότι λαμβάνουν ως μηνιαίο μισθό μέχρι και 76,68 ευρώ καθαρά!
«Η τρομοκρατία είναι καθημερινό φαινόμενο. Αν δεν “πιαστούν” οι στόχοι, απολύεσαι. Τα διαλείμματα, ακόμα και ο χρόνος για την τουαλέτα, χρονομετρούνται. Και αν δεν είσαι “καλός”, παίρνεις κι ένα χαρτί συμμόρφωσης», καταγγέλλει το ΣΕΤΗΠ.
Γιώργος Κατερίνης

Παρασκευή 7 Σεπτεμβρίου 2012

H ιστορία των φαρμακοποιών της Ισλανδίας και τα διδάγματά της



Ας διαβάσουμε προσεκτικά το παρακάτω κείμενο που μας έστειλε ο Λευτέρης Μαρίνος,  για την ιστορία και τα διδάγματα από τους συναδέλφους μας της ΙΣΛΑΝΔΙΑΣ . Ο Λευτέρης  Μαρίνος, συνάδελφος και συγγραφέας –ερευνητής , μελετάει εδώ και 2 χρόνια σχεδόν, την εξέλιξη των φαρμακείων της Ευρώπης και όχι μόνο,   στην εποχή της οικονομικής κρίσης, τις συνέπειες που είχαν ,τις αλλαγές που έκαναν  ή προσπάθησαν να κάνουν τα φαρμακεία εκεί κλπ. Όσοι είχαν την τύχη να τον ακούσουν στις  ενημερώσεις που μας έκανε, ενθουσιάστηκαν με το εύρος και την ποιότητα της δουλειάς του. Αλλά θα μας τα πει και πάλι σύντομα.   ΠΟΤΕ; Διαβάστε οι της Αττικής, Πειραιά  και Περιχώρων παρακάτω!


 
H ιστορία των φαρμακοποιών της Ισλανδίας και τα διδάγματά της

 

   Τελικά τι είναι αυτό που μας συμβαίνει;  Για να αντιληφθούμε τον τελικό αντίκτυπο των πολιτικών που εφαρμόζονται στον κλάδο μας, αρκεί να έχουμε τη διάθεση να διδαχθούμε από την ιστορία των άλλων. Και η ιστορία της ήττας των φαρμακοποιών ιδιοκτητών ανεξάρτητων φαρμακείων της Ισλανδίας μέσα από τη μελέτη[1] του τμήματος κοινωνικής φαρμακευτικής του πανεπιστημίου της Δανίας (Department of Social Pharmacy, Royal Danish School of Pharmacy, Copenhagen, Denmark) έχει να μας προσφέρει την αποκρυσταλλωμένη γνώση που χρειαζόμαστε. Το αντικείμενο της μελέτης συνοψιζόταν στο εξής ερώτημα: κάτω από ποιες συνθήκες μπορεί ένας επαγγελματικός κλάδος να συνηγορήσει σε εκείνες τις κυβερνητικές πολιτικές που οδηγούν στην απορύθμιση (καλείται monopoly στο άρθρο) του επαγγέλματος και τελικά στην ίδια την αποσύνθεσή του;
 
 

 Οι συγγραφείς της μελέτης καταλήγουν ότι τρεις παράγοντες συνετέλεσαν στη διάρρηξη του ρυθμιστικού πλαισίου της φαρμακευτικής νομοθεσίας:

1.       η σαφής κυβερνητική βούληση για την εφαρμογή νέων πολιτικών ανταγωνισμού και απορύθμισης.

2.       η σαφής κυβερνητική βούληση για τη μείωση των δαπανών υγείας

3.       οι εσωτερικές διαιρέσεις των μελών που απαρτίζουν τον συγκεκριμένο επαγγελματικό κλάδο.

Μάλιστα για το τρίτο σημείο οι ερευνητές μπόρεσαν να διακρίνουν τουλάχιστον τέσσερις τέτοιες εσωτερικές διαιρέσεις μεταξύ:

1.       φαρμακοποιών αστικών κέντρων και επαρχίας

2.       εργοδοτών και εργαζόμενων

3.       διαφορετικών επιπέδων εκπαίδευσης μεταξύ των φαρμακοποιών

4.       και τέλος μεταξύ νέων και παλαιών φαρμακοποιών.
 
 

Το συμπέρασμα της μελέτης είναι το εξής: Το άρθρο αυτό δείχνει πώς ένα επάγγελμα που αποδυναμώθηκε από τις εσωτερικές διαμάχες μετατράπηκε σε θήραμα για τις πολιτικές περικοπής των δαπανών για την υγεία. Αυτή η μελέτη παραθέτει ένα παράδειγμα του πώς οι εσωτερικές συγκρούσεις, όχι μόνο αποδυναμώνουν ένα επάγγελμα, αλλά δημιουργούν ένα ευνοϊκό κλίμα ώστε να χαθεί το ρυθμιστικό πλαίσιο . Τα ευρήματά μας εγείρουν θεμελιώδη ερωτήματα σχετικά με το μέλλον των επαγγελμάτων στην κοινωνία σήμερα. (Social Science & Medicine, 1999)

Αν κανείς σκεφτεί ότι από τις τρεις αρχικές προϋποθέσεις για τη διάρρηξη του ρυθμιστικού πλαισίου οι δύο, δηλαδή η κυβερνητική βούληση για την εφαρμογή νέων πολιτικών ανταγωνισμού και απορρύθμισης καθώς και η προσήλωση στη μείωση των δαπανών είναι ομολογημένη και φανερή, μας μένει μόνο η τρίτη για να ολοκληρωθεί το εγχείρημα. Είναι εύλογο ότι για το σκοπό αυτό, οι όποιες διαφορές υπάρχουν θα τροφοδοτηθούν προκειμένου να διογκωθούν τόσο, ώστε το βάρος τους να συνθλίψει τη σπονδυλική στήλη του κλάδου που δεν είναι άλλη από τη συνοχή και την εμπιστοσύνη μεταξύ των μελών του, στην επίτευξη των κλαδικών του αιτημάτων.
 
 
 
 Δική μας υποχρέωση είναι να αναγνωρίσουμε και να απαξιώσουμε αυτές τις δηλητηριώδεις ενέργειες  που σπέρνουν διχόνοια και αν όντος επιδιώκουμε να πορευθούμε και να αγωνιστούμε με αυτοπεποίθηση για τη σωτηρία του τμήματος της πρωτοβάθμιας περίθαλψης που έχουμε αναλάβει καθώς και τη δική μας, θα πρέπει να αντιληφθούμε ότι είναι επιτακτική ανάγκη να μάθουμε από την ιστορία των άλλων.





[1] No struggle, nostrength: how pharmacists lost their monopoly. Soc Sci Med. 1999 May;48(9):1247-58.          

                                                         

                                                ΛΕΥΤΕΡΗΣ   ΜΑΡΙΝΟΣ    6-09-2012

 

Τρίτη 4 Σεπτεμβρίου 2012

Πρόταση νόμου Σύριζα για μετενέργεια και κατώτερο μισθό. Κατάργηση Μνημονίου


παραλία Τζάστενης Παγασητικός κόλπος
 
 
Συνασπισμός της Αριστεράς των Κινημάτων και της Οικολογίας
Για την κατάθεση πρότασης νόμου για την επαναφορά του κατώτερου μισθού, του επιδόματος ανεργίας, της μετενέργειας,άλλων ρυθμίσεων που αφορούν την αποκατάσταση των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας καθώς και την επανασύσταση των Οργανισμών Εργατικής Εστίας και Κατοικίας.

Μετά από συνεδρίαση της ομάδας παρακολούθησης του Μνημονίου και παραγωγής νομοθετικού έργου του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ (Μητρόπουλος Αλέξης, Δραγασάκης ΓΙάννης, Κωνσταντοπούλου Ζωή, Δημήτρης Στρατούλης), παρουσία του προέδρου της ΚΟ Αλέξη Τσίπρα) κατατέθηκε σήμερα υπογεγραμμένη και από τους71 βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ πρόταση νόμου για την κατάργηση της υπʼ αριθ. 6/28-2-2012 Πράξης Υπουργικού Συμβουλίου και για την επανασύσταση του «Οργανισμού Εργατικής Εστίας (ΟΕΕ)» και του «Οργανισμού Εργατικής Κατοικίας (ΟΕΚ)». Με αυτή την πρόταση νόμου:
Τρίκερι Μαγνησίας
· Επανέρχονται ο κατώτερος εγγυημένος μισθός ανεξαρτήτως ηλικίας στα 751ευρώ μηνιαία συμπαρασύροντας αντίστοιχα και τα επιδόματα ανεργίας, ασθενείας,μητρότητας, τις συντάξιμες αποδοχές, τις αποζημιώσεις για υπερωριακή απασχόληση κλπ.
· Επανέρχονται σε ισχύ οι διατάξεις του νόμου 1876/90 (περί συλλογικών διαπραγματεύσεων) που αφορούν την ισχύ, τη διάρκεια και το περιεχόμενο της μετενέργειας των συλλογικών συμβάσεων, καθώς επίσης και ζητήματα λειτουργίας και αρμοδιοτήτων του Οργανισμού Μεσολάβησης και Διαιτησίας.
· Επανέρχεται το καθεστώς που ίσχυε για τις συμβάσεις εργασίας των εργαζομένων σε ΔΕΚΟ και τράπεζες.
· Επανέρχονται διατάξεις στα πλαίσια συλλογικών συμφωνιών, με τις οποίες προβλέπονταν αυξήσεις στις αποδοχές ή μισθολογικές ωριμάνσεις (επίδομα πολυετίας κλπ) των εργαζομένων.

Με τη σημερινή μας νομοθετική πρωτοβουλία προωθούμε μια πρώτη κατεπείγουσας σπουδαιότητας νομοθετική παρέμβαση ανατροπής των αντεργατικών αλλαγών,που συντελέστηκαν στο συλλογικό εργατικό δίκαιο στη χώρα μας. Θα επανέλθουμε στα πλαίσια μιας νέας πρότασης νόμου στην επανόρθωση και των υπολοίών απορρυθμίσεων που υπέστησαν οι συλλογικές ελευθερίες και τα απορρέοντα από αυτές εργατικά δικαιώματα (επαναφορά του δικαιώματος μονομερούς προσφυγής των συνδικάτων στη διαιτησία, όλων των καταργημένων αρμοδιοτήτων του ΟΜΕΔ, της επεκτασιμότητας των κλαδικών και ομοιοεπαγγελματικών συμβάσεων εργασίας και της αρχής της ευνοϊκότερης ρύθμισης σε περίπτωση συρροής συλλογικών συμβάσεων εργασίας διαφόρων επιπέδων κλπ).
Επίσης με αυτή την πρόταση νόμου προωθούμε την επανασύσταση των Οργανισμών Εργατικής Κατοικίας και Εστίας,γιατί θεωρούμε τις ανάγκες της εργατικής τάξης για στέγαση, επιδότηση στεγαστικών δανείων και ενοικίου, κοινωνικού τουρισμού και διακοπών, πολιτισμού και ψυχαγωγίας πρωταρχικές και κατεπείγουσες στις σημερινές συνθήκες ανθρωπιστικής κρίσης, κοινωνικής και οικονομικής καταστροφής, που επέφεραν οι κατεδαφιστικές πολιτικές των μνημονίων.
 
οικισμός Κότες, ανατολικό επίνειο του Παλιού Τρίκερι
Καλούμε τις άλλες πολιτικές δυνάμεις να ξεκαθαρίσουν εάν θα στηρίξουν ή όχι αυτή την πρόταση νόμου που αποκαθιστά βασικά και στοιχειώδη μισθολογικά, εργασιακά και κοινωνικά δικαιώματα των εργαζομένων αποδεικνύοντας στον ελληνικό λαό αν σέβονται ή όχι τις προεκλογικές δεσμεύσεις τους και κυρίως οι τρεις κυβερνητικοί συνέταιροι την προγραμματική συμφωνία τους.
Απευθυνόμαστε στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα και στους εργαζόμενους και τους καλούμε να κάνουν δική τους υπόθεση και διεκδίκηση την υπερψήφιση αυτής της πρότασης νόμου.

Αθήνα 10/7/2012
Το γραφείο τύπου

ΑΙΤΙΟΛΟΓΙΚΗ ΕΚΘΕΣΗ

Με την υπʼ αριθ. 6/28-2-2012 Πράξη Υπουργικού Συμβουλίου (ΦΕΚ Α38/28-2-2012) για την «Ρύθμιση θεμάτων προς εφαρμογή της παρ. 6 του άρθρου 1του ν. 4046/2012» και στα πλαίσια της υλοποίησης του 2ου μνημονίου επήλθαν εξαιρετικά δυσμενείς ανατροπές στο ήδη απορυθμισμένο εργατικό δίκαιο της χώρας μας. Οι επιπτώσεις της εν λόγω ΠΥΣ στο επίπεδο των αποδοχών, αλλά και στα συλλογικά εργατικά δικαιώματα ήταν καταστροφικές και επιδείνωσαν δραματικά την κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει ο κόσμος της μισθωτής εργασίας κατά την διάρκεια των δύο τελευταίων ετών.

Νέες Αργοναυτικές εκστρατείες αρχίζουν από δω.

Ειδικότερα η νέα απορρύθμιση των εργασιακών σχέσεων είχε το εξής περιεχόμενο:
Πρώτον, μειώθηκε ο κατώτερος μισθός κατά 22% και κατά 32% για τους νέους μέχρι 25 ετών μέχρι το τέλος του προγράμματος δημοσιονομικής προσαρμογής, ενώ η εξέλιξη αυτή είχε ως αποτέλεσμα να συμπαρασύρει ανάλογα και τα επιδόματα ανεργίας, ασθενείας, μητρότητας, τις συντάξιμες αποδοχές και τις αποζημιώσεις για υπερωριακή απασχόληση.
Δεύτερον, επήλθαν σημαντικές τροποποιήσεις στον ν.1876/1990 «περί συλλογικών διαπραγματεύσεων», που κατʼ ουσία ακύρωσαν τις προβλεπόμενες από το Σύνταγμα, τις Διεθνείς Συμβάσεις κ.λπ. διατάξεις περί συλλογικών διαπραγματεύσεων. Οι τροποποιήσεις αυτές αφορούν: α) στην μείωση της διάρκειας και στην συρρίκνωση του περιεχομένου της ισχύος της μετενέργειας των συλλογικών συμβάσεων, β) στην αναστολή -μέχρις ότου η ανεργία στη χώρα διαμορφωθεί σε επίπεδα κάτω του 10%- της ισχύος διατάξεων στα πλαίσια συλλογικών συμφωνιών με τις οποίες προβλέπονται αυξήσεις στις αποδοχές ή υπηρεσιακές ωριμάνσεις με μόνη προϋπόθεση την πάροδο συγκεκριμένου χρόνου εργασίας (επίδομα πολυετίας, χρόνου εργασίας, τριετίας-πενταετίας κοκ).
Τρίτον, απορρυθμίστηκε περαιτέρω το θεσμικό πλαίσιο που σύμφωνα με τον Ν. 1876/1990 αφορά στον Οργανισμό Μεσολάβησης και Διαιτησίας. Συγκεκριμένα καταργήθηκε το δικαίωμα μονομερούς προσφυγής στην διαιτησία, ενώ επήλθαν σημαντικοί περιορισμοί στις εξουσίες του διαιτητή σε ό,τι αφορά στην ρύθμιση της συλλογικής εργατικής διαφοράς.
Τέταρτον, άλλαξε το καθεστώς λύσης συμβάσεων εργασίας σε ΔΕΚΟ και Τράπεζες και καταργήθηκε σε αυτές τις επιχειρήσεις η σταθερότητα και η ασφάλεια της εργασίας.
Από της εφαρμογής της συγκεκριμένης ΠΥΣ το εναπομείναν θεσμικό σύστημα διατίμησης των εργατικών αμοιβών κατέρρευσε, με αποτέλεσμα η αγορά εργασίας να οδηγείται ραγδαία σε συνθήκες «εργασιακής ζούγκλας».
Εν όψει της αδήριτης ανάγκης κοινωνικής προστασίας των μισθωτών και άλλων λαϊκών στρωμάτων και αποτροπής της πλήρους φτωχοποίησής τους, λόγω της παρατεταμένης ύφεσης στην οικονομία που επιφέρουν οι κυβερνητικές μνημονιακές πολιτικές και απορρύθμισης των εργασιακών σχέσεων, απαιτείται η άμεση λήψη μέτρων αποκατάστασης των κατώτερων εγγυημένων μισθών και ημερομισθίων, καθώς και των συλλογικών θεσμών του εργατικού δικαίου.
Με το προτεινόμενο άρθρο 1 της παρούσης πρότασης νόμου, καταργούνται οι διατάξεις της ΠΥΣ 6/28-2-2012, οι οποίες, επιπλέον, όσο παραμένουν σε ισχύ αναμένεται να προκαλέσουν ανεπανόρθωτες βλάβες σε όλο το σύστημα των συλλογικών διαπραγματεύσεων και να οδηγήσουν σε μαζική φτώχεια και οικονομική εξαθλίωση μεγάλα στρώματα των εργαζομένων.
Ασφαλώς, η σημερινή νομοθετική πρωτοβουλία δεν αποτελεί παρά μια πρώτη,κατεπείγουσας σπουδαιότητας, διορθωτική παρέμβαση στις αντεργατικές ανατροπές στο συλλογικό εργατικό δίκαιο της χώρας μας.

Κάπου στο βάθος η διαφθορά του τραπεζικού συστήματος!
Είναι απαραίτητο να επιδιωχθεί στα πλαίσια μιας ολοκληρωμένης πρότασης νόμου η επανόρθωση όλων των απορρυθμίσεων που υπέστησαν οι συλλογικές ελευθερίες και τα απορρέοντα εργατικά δικαιώματα καθώς επίσης και η βαθμιαία ανατροπή όλων των αποτελεσμάτων που επήλθαν δυνάμει ενεργειών που στηρίχθηκαν στις ρυθμίσεις της υπό κατάργησης ΠΥΣ 6/28-2-2012.
Αντικείμενο νέας πρότασης νόμου που θα καταθεσουμε σε συνέχεια της παρούσας για τις συλλογικές εργασιακές σχέσεις θα αποτελέσουν μεταξύ άλλων:
α) η επαναφορά του δικαιώματος μονομερούς προσφυγής των συνδικάτων στην διαιτησία
β) η επαναφορά των καταργημένων αρμοδιοτήτων του ΟΜΕΔ και η απόδοση πλήρους ρυθμιστικής εξουσίας στον διαιτητή για όλα τα ζητήματα που ρυθμίζονται με συλλογική σύμβαση εργασίας.
γ) η επαναφορά της επεκτασιμότητας των κλαδικών και ομοιοεπαγγελματικών συλλογικών συμβάσεων εργασίας.
δ) η επαναφορά της αρχής της ευνοϊκότερης ρύθμισης σε περίπτωση συρροής συλλογικών συμβάσεων εργασίας διαφόρων επιπέδων όπως προβλεπόταν από το άρθρο10 του ν. 1876/1990.
Με το προτεινόμενο άρθρο 2 της παρούσας πρότασης νόμου επανασυστήνονται οι καταργημένοι με την παρ. 6 του άρθρου1 του ν.4046/2012 Οργανισμοί Εργατικής Εστίας και Κατοικίας.
Το Μνημόνιο 2 (ν. 4046/2012, ΦΕΚ Α28/14.2.2012) στη σελ. 713 του οικείου ΦΕΚ αναφέρει ότι «…Θεσπίζουμε νομοθεσία για τη μείωση των εισφορών Κοινωνικής Ασφάλισης για τους εργοδότες στο ΙΚΑ κατά 5 ποσοστιαίες μονάδες και θα λάβουμε μέτρα για να διασφαλίσουμε ότι η μείωση αυτή δεν θα έχει δημοσιονομική επίπτωση. …Πρώτον, ως προαπαιτούμενη δράση, θα υιοθετήσουμε νομοθεσία να κλείσουμε μικρά Ταμεία ειδικού σκοπού που ασχολούνται με κοινωνικές δαπάνες με μικρή προτεραιότητα (ΟΕΚ, ΟΕΕ) με μία μεταβατική περίοδο που δεν θα ξεπερνά τους 6μήνες. …». Ακολούθως εκδόθηκε η ΠΥΣ 7/28.2.2012 που υλοποίησε αυτή τη νομοθετική επιταγή με μεταβατική περίοδο έξι (6) μηνών.
Αντίθετα με την -πρωτοφανούς κυνικότητας και αναλγησίας- αιτιολογία του Μνημονίου ότι «οι κοινωνικές δαπάνες που εξυπηρετούσαν οι δύο οργανισμοί είναι μικρής προτεραιότητας», θεωρούμε ότι οι ανάγκες της εργατικής τάξης για στέγαση, επιδότηση στεγαστικών δανείων και ενοικίου,κοινωνικού τουρισμού και διακοπών, πολιτισμού και ψυχαγωγίας είναι πρωταρχικές και κατεπείγουσες, ιδιαίτερα υπό τις παρούσες συνθήκες ανθρωπιστικής κρίσης.
Οι δραστηριότητες των δύο Οργανισμών στους παραπάνω τομείς κοινωνικής πολιτικής προς τους εργαζόμενους και τα αδύναμα κοινωνικά στρώματα πρέπει να αποκατασταθούν, μάλιστα δε, παρίσταται κατεπείγουσα ανάγκη επέκτασης τους.
Με υπουργικές αποφάσεις θα πρέπει να προωθηθούν, μετά από διάλογο με τις συνδικαλιστικές οργανώσεις των εργαζομένων των δύο οργανισμών, μέτρα για τον εκσυγχρονισμό, ανασυγκρότηση, αναβάθμιση των ΟΕΚ και ΟΕΕ, ώστε να ανταποκρίνονται στις νέες αυξημένες ανάγκες των εργαζομένων.
Για όλους τους ανωτέρω λόγους υποβάλλουμε την παρακάτω πρόταση νόμου.

Κλάσας τον άρτον, πλήθυναν οι ιχθείς!
ΠΡΟΤΑΣΗ ΝΟΜΟΥ

Για την κατάργηση της υπʼ αριθ.6/28-2-2012 Πράξης Υπουργικού Συμβουλίου και για την επανασύσταση του «Οργανισμού Εργατικής Εστίας (ΟΕΕ)» και του «Οργανισμού Εργατικής Κατοικίας (ΟΕΚ)»

Άρθρο 1

Κατάργηση της υπʼ αριθ.6/28-2-2012 Πράξης Υπουργικού Συμβουλίου

Η υπʼ αριθ. 6/28-2-2012 Πράξη Υπουργικού Συμβουλίου (ΦΕΚ Α 38/28-2-2012 για την «Ρύθμιση θεμάτων προς εφαρμογή της παρ.6 του άρθρου 1 του ν. 4046/2012» καταργείται από τότε που άρχισε να ισχύει

Άρθρο 2
Επανασύσταση του «Οργανισμού Εργατικής Εστίας (ΟΕΕ)» και του «Οργανισμού Εργατικής Κατοικίας (ΟΕΚ)»

1. Τα ΝΠΔΔ με την επωνυμία«Οργανισμός Εργατικής Εστίας (ΟΕΕ)» και «Οργανισμός Εργατικής Κατοικίας (ΟΕΚ)»,τα οποία καταργήθηκαν δυνάμει της παρ. 6 του άρθρου 1 του ν.4046/2012επανασυστήνονται από τότε καταργήθηκαν.
2. Η κυριότητα και κάθε άλλο δικαίωμα επί του συνόλου της κινητής και ακίνητης περιουσίας των φορέων της παρ. 1 επανέρχονται αυτοδικαίως σε αυτούς. Στους ίδιους επιστρέφονται και τυχόν έσοδα από την εκμετάλλευση ή εκποίηση της μεταβιβασθείσας περιουσίας τα οποίο συγκέντρωσε ο ΟΑΕΔ στον Ειδικό Λογαριασμό που συστάθηκε με την ΠΥΣ 7 της 28.2.2012 (ΦΕΚ Α 39 29.2.2012).

3. Το πάσης φύσεως προσωπικό των φορέων αυτών που είχε μεταφερθεί στον ΟΑΕΔ μεταφέρεται με την αρχική σχέση εργασίας στον φορέα προέλευσης του, με διαπιστωτική πράξη του ΔΣ του οικείου φορέα. Το χρονικό διάστημα που διανύθηκε στον ΟΑΕΔ και αυτό που τυχόν μεσολαβεί έως τη δημοσίευση της πράξης μεταφοράς και ανάληψης υπηρεσίας του πάσης φύσεως προσωπικού της προηγούμενης παραγράφου, θεωρείται, για κάθε συνέπεια, ως χρόνος πραγματικής υπηρεσίας του και οι αντίστοιχες αποδοχές του για το διάστημα αυτό καταβάλλονται από την υπηρεσία υποδοχής.
4. Λεπτομέρειες εφαρμογής του παρόντος άρθρου ρυθμίζονται με απόφαση των Υπουργών Εργασίας και Κοινωνικής Προστασίας και Εσωτερικών.
Αθήνα 10.07.12