ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΞΕΡΟΥΜΕ ΕΜΕΙΣ, ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΞΕΡΟΥΝ ΟΙ ΑΛΛΟΙ.

ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΞΕΡΟΥΜΕ ΕΜΕΙΣ, ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΞΕΡΟΥΝ ΟΙ ΑΛΛΟΙ. Είμαστε γιατροί ώριμοι στην επαγγελματική εμπειρία και ξεχωριστοί στην επαφή μας με τον ασθενή, τον υγιή, τον αδιακρίτως περιορισμών προσφεύγοντα συνάνθρωπο. Οι ουρές των αιτούντων κολακευτικές και οι φάσεις εμπιστοσύνης και ανιδιοτελούς αναγνώρισης του έργου μας καθημερινές. Ξέρουμε ότι σε αυτό τον αγώνα ζωής εφοδιασμένοι με πολλών ετών εκπαίδευση και χρόνια τέχνη επικοινωνίας και μεταλαμπάδευσης των κανόνων υγιούς και ποιοτικής ζωής έχουμε τελικά χαμένο τον αγώνα απέναντι στον Χάρο, την νομοτελειακή φθίση των χρονίων παθήσεων. Εκεί όμως σταθεροί και ακατάβλητοι στα χαρακώματα της βελτίωσης και της παρηγορίας, της απαντοχής και της ελπίδας. Ξέρω πιστέψτε με σε όλους τους χώρους χιλιάδες άξιους μαχητές της ζωής στην υγεία. Στοιχειώνουν μπροστά στα μάτια μου οι εικόνες αγαπημένων καρκινοπαθών που περνούσαν μετά χρόνια αγώνων από το γνωστό ιατρείο του ΙΚΑ, εκεί που πρωτοαντίκρισαν ίσως τη ζοφερότητα της διάγνωσης να χαιρετήσουν το γιατρό τους τον σύμβουλο και φίλο αντιλαμβανόμενοι το επερχόμενο τέλος. Πολλοί της τρίτης και τέταρτης ηλικίας μαχητές της ζωής που έπαιρναν σε εκείνο το ανήμπορο σημείο της μελαγχολίας την αισιόδοξη προοπτική ενός ώριμου σκοπού ζωής που έκανε ζωντανούς λεβέντες με σχεδόν ένα αιώνα ιστορία στη πλάτη τους να αναφωνούν «γιατρέ μου με πλούτισε η γνωριμία σου». Οποία τιμή! Μια καλή κουβέντα ,ένα πεσκέσι φιστίκια από την Αίγινα και μέλι από τη Σκύρο ή τους Φούρνους, αρνί από την Μεγαλούπολη ή λεμόνια από το Αργος, πατσά από τη Σαλαμίνα ή καφέ από την Κομοτηνή. Ένα χαμόγελο!

Ναι αυτά τα καθημερινά χαμόγελα που τόσο ξέρει να μοιράζει η λαϊκή της γειτονιάς και το φαρμακείο της συνοικίας. Μάθαμε να εμπιστευόμαστε στα δύσκολα εκεί που πραγματικά αξίζει. Δοκιμασμένοι καθημερινά στη προκρούστεια κλίνη της επιβίωσης. Τα συστήματα περιστασιακής υγείας έφκιασαν πολυάνθρωπα υπολειτουργούντα και κακοπληρωμένα εργαλεία που τα είπαν ΕΣΥ, ΙΚΑ, ΕΟΠΥΥ, ΠΕΔΥ. Οι γιατροί έφυγαν στο εξωτερικό, δυσπνοούν στο νοσοκομείο πιθανά να αλλοτρίωσαν τα νεανικά ιδανικά στο βωμό του χρήματος σε μια αλλοτριωμένη κοινωνία που έδινε αξία στο παροδικό, στο διαφημιστικό στο ψευδεπίγραφο. Πάσχαμε και σε αποδοτικότητα, δεν φημιζόμαστε και για την ανθρωπιά αν δεν έπαιρνες τις μοναχές μονάδες αλλά συνέκρινες τις συγκεντρωτικές αποδόσεις. Έτσι φτιάχτηκαν οι συντεχνίες από τα πρώτα χρόνια του ΕΣΥ. Με μέσον έμπαιναν στο ΙΚΑ με εικονικές αξιολογήσεις στο ΕΣΥ. Το φασόν δούλευαν κάποιοι στο ΙΚΑ την τεχνική πρόκληση αναγκών και ουρών για διευκολύνσεις στα νοσοκομεία. Βιλαέτια των ημετέρων οι κλινικές του τότε ΙΚΑ, όργιο προμηθειών και κατασπατάλησης πόρων και τεχνιτών αναγκών τα νοσοκομεία. Τα υπουργεία ποτέ δεν έλυσαν αυτό το γόρδιο δεσμό, διαπίστωναν μερικοί του 2ου ορόφου, υπονόμευαν τα «τρωκτικά και αρουραίοι» των υπολοίπων ορόφων των συμβούλων και των μεσαζόντων. Ένας τρελός χορός δισεκατομμυρίων δυσβάστακτος για την ελληνική οικονομία με πρωτοστατούντες τους ασχολούμενους τα τελευταία χρόνια με τα λεγόμενα οικονομικά της υγείας.

Ήρθαν οι μπουλντόζες των μνημονίων και ισοπέδωσαν ανθρώπους, εργαζόμενους, ασθενείς, νοσοκομεία, κλινικές ΙΚΑ, ασφαλιστικά ταμεία, πόρους και συστήματα. Ελλείψεις φαρμάκων, γιατρών ,νοσηλευτών, ΕΚΑΒ, ψυχικής υγείας, πρόληψης, εμβολίων μια εικόνα γνωστής ερήμωσης και απαξίας. Η κοινωνία των Πολιτών που πρυτάνευσαν μια Νέα Πολιτική Ελπίδα έχουν όραμα για ποιοτική και εξειδικευμένη υγεία, για πρόληψη στη ΠΦΥ και αποτελεσματική αντιμετώπιση του επείγοντος και χρόνιου νοσηλευτικά περιστατικού. Ένα ανθρώπινο δυναμικό 40 υπολογίζω δυναμικών και φωτισμένων νεοδιορισμένων ανθρώπων έχουν ήδη ανασκουμπωθεί στις πιο δύσκολες συνθήκες που έχουν βρεθεί στη σημερινή Ευρώπη από πλευράς υγείας, Στο υπουργείο σε ταμεία, σε υγ. περιφέρειες σε οργανισμούς οργανώνουν, ψηλαφούν και σχεδιάζουν. Το πρώτο νομοσχέδιο του χώρου βρίσκεται στα σκαριά ενώ αμφισβητούνται από την πολιτική συγκυρία οι προσλήψεις προσωπικού, η επάρκεια φαρμάκων, η εμπιστοσύνη στις πληρωμές. Βέβαια ήταν τα τόσα φυγόκεντρα λάφυρα των λαμογιών που περιορίζονται ήδη που αυτός ο γλίσχρος προϋπολογισμός του Νοέμβρη 2014 που είχε επίτηδες ελαχιστοποιηθεί από την κυβέρνηση Σαμαρά –Βενιζέλου ακόμα δεν έχει δείξει την ποσοτική του ανεπάρκεια. Εκτιμώ ότι άλλα 200-250 στελέχη από το πλούσιο δυναμικό της Πολιτικής της Ελπίδας ώριμοι και δακτυλοδεικτούμενοι αγωνιστές της υγείας μπορούν να ριχτούν γρήγορα στη μάχη της καθημερινότητας να συμβάλουν με την μαχητικότητα και την διορατικότητά τους στη μάχη της καθημερινότητας. Η διοίκηση πρέπει να διακρίνεται για την ανανέωση και τον διαρκή της επανέλεγχο.

Να βρεθούν οι ελλείπουσες ειδικότητες στα ΠΕΔΥ με επαναπρόσληψη των απολυμένων σε μεταβατική διάταξη ,να γεμίσουν τα αγροτικά ιατρεία και τα επαρχιακά νοσοκομεία, να διορθωθούν ότι δεν καλύπτουν οι προκηρύξεις επικουρικών, να λειτουργήσουν οι ΜΕΘ και το ΕΚΑΒ, να απολυθούν σταδιακά οι εργολάβοι υπηρεσιών καθαριότητας, φύλαξης και να προσληφθεί ασφαλισμένο προσωπικό με σταθερές σχέσεις εργασίας, οι διαγωνισμοί να γίνονται ευέλικτα με διαφάνεια και οι γενικοί και οι ειδικοί. Να μην πλουτίζουν κάποιοι ημέτεροι από σπατάλες ενοικίων ή παροχών ενέργειας ή τηλεφωνίας. Να λειτουργεί αποτελεσματικό δίκτυο τεχνικής υποστήριξης χωρίς καταχρήσεις και οι παροχές υγείας να ελέγχονται αυστηρά από δίκτυο όχι αργόσχολων αργόμισθων ιατρών ελεγκτών για κάθε ευρώ σε πραγματικά αναξιοπαθείς και πάσχοντες. Τα ωράρια να υφίστανται χωρίς παρεκκλίσεις , η ακύρωση ενός ραντεβού είναι ένα δυσαναπλήρωτο κενό ανυπέρβλητο για τον ταλαίπωρο ασφαλισμένο. Κάθε αποτελεσματική θεραπεία πρέπει στο δημόσιο να παρέχεται δωρεάν αλλά μέχρι να βγουν τα ελληνικά πετρέλαια που θα χρηματοδοτήσουν τα υγιή ασφαλιστικά ταμεία η συνύπαρξη με την υγιή και με ελεγχόμενους κανόνες ιδιωτική ιατρική κρίνεται κατ εμέ απαραίτητη σαν ένα μεταβατικό στάδιο σαφώς καθοριζόμενο με γνώμονα πάντα την εξυπηρέτηση του κακοπαθημένου πολίτη που υπέστη γενοκτονία από τις πολιτικές των ντόπιων συνεργατών των τοκογλύφων. Για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους, δηλ. του συστήματος διοίκησης Λομβέρδου, Γεωργιάδη και Βορίδη που πρέπει να ξεβρομίσει το συντομότερο όπως έδειξαν και τα πρόσφατα γεγονότα στο Ψυχικών Νόσων Αθηνών. Το σύστημα υγείας πρέπει να σταθεί επιτέλους στα πόδια του ορθό, και τα δυο του ποδάρια την Πρωτοβάθμια φροντίδα υγείας και τα νοσοκομεία. Να συμβάλουμε όλοι σε αυτό το στόχο. 7-6-2015. Δρ Λαμπαδάριος Διονύσιος Διευθυντής ΠΕΔΥ Νέου Κόσμου.